เมื่อรักร้าง...เหงารุมซ้อน..จนอ่อนไหว
ยากเกินใจ...จะทานทน...ให้หม่นหมาง
รักที่มี...สลายเลือน..เหมือนเงาจาง
สุดอ้างว้าง...สิ่งเคยเยือน...เลือนลับหาย
แสนรันทด...ท้อถอย...น้อยใจนัก
พึ่งประจักษ์..อยากไขว่คว้า ...ก็มาสาย
สิ่งที่เหลือ...มิมีเลย...เคยข้างกาย
ตาพร่าพราย...น้ำใสเอ่อ...เผลอหยดลง
แดงคนดี
30 มิ.ย. 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น