ดึกมากแล้ว...พี่จ๋า...นภาหม่น
เหมือนใจคน...ทางนี้...มีแต่เหงา
แสงเดือนส่อง...มองหา...คว้าเพียงเงา
แอบซึมเศร้า...ด้วยห่วงหา...และอาทร
ค่ำคืนนี้...พี่มองเห็น...เช่นแดงไหม
แสงรำไร...ของดวงดาว...พราวสะท้อน
นั่งมองจันทร์...พร้อมกับใจ...ใคร่อ้อนวอน
ช่วยส่งพร...ถึงคนไกล...ให้ฝันดี
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น