วันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

อ้อนพี่ภพ





สวัสดีจ้าพี่ภพ

สุดขอบฟ้า...มิไกล...หากใจมั่น

ในทุกวัน...อย่าให้น้อง...ต้องคอยเก้อ

แวะเวียนมา....สักนิด...คิดเจอะเจอ

อย่าให้เก้อ...ถามกับดาว...คราวจากไกล

คิดถึงมาก...กว่าเก่าก่อน...ในตอนนี้

ทุกวันมี...แต่เพิ่มมา....หาน้อยไม่

ยิ่งห่วงหา...อาทร...วอนคนไกล

โปรดรู้ไว้...คนทางนี้..รักพี่จัง

แดงคนดี

23 พ.ค 2554


อยู่แห่งไหน ขอให้รู้ ณ ตรงนี้...มีรักจริง

เคียงข้างใจทุกวันรักมั่นมิสั่นคลอน





ขอยืนยัน...พร้อมเคียงคู่...อยู่เสมอ
แม้นต้องเจอ...อุปสรรค....คงรักมั่น
หรือแม้แต่..หนทาง...ห่างไกลกัน
มิอาจกั้น...สายใย...ที่ให้เลย

มากเท่าใด...หรือที่หวัง....ทั้งชีวิต
มิน้อยนิด...ใช่ไหม...ใคร่เอื้อนเอ่ย
จะขอมอบ...ทั้งดวงใจ...ให้หมดเลย
ยอมเปิดเผย...ทั้งสี่ห้อง ♥ จองคนเดียว

สะกดคำ..ว่าห่วงมาก..ฝากเอาไว้
ยามหวั่นไหว...หรือสิ่งร้าย...หมายข้องเกี่ยว
ให้รักนี้...เปลี่ยนเป็น...เช่นคมเคียว
ที่โฉบเฉียว...ปัดป้อง...ผองเภทภัย

อุ่นใจนัก..ตลอดมา...ที่อาทร
ดับความร้อน...เหมือนฝนมา...ฟ้าสดใส
ส่งความห่วง...ฝากเดือน..เตือนฤทัย
มิมีใคร...แทนพี่ได้..."นะคนดี" ที่ดวงมาลย์

แดงคนดี

23 พ.ค   2554


สัญญาจะรักษารักนี้เช่นแต่ก่อน ตอนนี้ และตลอดไป






♫ เพลงแต่ก่อน ตอนนี้และตลอดไป – เอิร์น สุรัตน์ติกานต์ ♪

ยังคงยืนยันกับการเคียงข้างเธอ
แม้จะต้องเจอสิ่งใดบนเส้นทาง


สะกดคำว่ารักเป็นก็เซ็นรับเธอทุกอย่าง
ไม่เคยเปิดทางให้กับใคร
เนิ่นนานเท่าใดก็ยังให้ใจทุกวัน
เดินร่วมทางฝันด้วยความเชื่อใจ
ทั้งห่วงทั้งรักทั้งแคร์ไม่คิดจะเป็นอื่นไป

อุ่นใจเมื่อเธออาทร
เคียงข้างใจเธอทุกวัน รักมั่นไม่เคยสั่นคลอน
หนึ่งเดียวคือเธอแน่นอน แต่ก่อน ตอนนี้ และตลอดไป
เคียงข้างใจเธอทุกวัน รักมั่นไม่เคยสั่นคลอน

หนึ่งเดียวในใจแน่นอน แต่ก่อน ตอนนี้ และตลอดไป

ยังคงจริงใจจะเดินไปพร้อมกัน
ขอแต่เธอนั้นอย่าหวั่นกับเรื่องใด
เธอใช่แต่วันแรกเจอเดี๋ยวนี้เธอก็ยังใช่
หัวใจตกเป็นของเธอตั้งนาน

เคียงข้างใจเธอทุกวัน รักมั่นไม่เคยสั่นคลอน
หนึ่งเดียวคือเธอแน่นอน แต่ก่อน ตอนนี้ และตลอดไป
เคียงข้างใจเธอทุกวัน รักมั่นไม่เคยสั่นคลอน
หนึ่งเดียวในใจแน่นอน แต่ก่อน ตอนนี้ และตลอดไป


เพราะใจตกเป็นของเธอตั้งนาน..


วันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

บอกรัก ♥♥





หนึ่งคำนี้...มิยาก...หากจะบอก

แต่จงออก...จากใจ...ใช่ลมลิ้น

อย่ารอช้า...ให้เวลา...พาโบกบิน

จะสูญสิ้น....ในบางครา...ถ้าเขาไป

ความรักนั้น...สวยสด...งดงามเสมอ

เพียงแค่เธอ...และเขา...เข้าใจไหม

ว่าจริงแท้...แน่นอนนั้น...เป็นฉันท์ใด

บอกก็ได้...คือเชื่อใจ...ในทุกตอน

แดงคนดี

22 พ.ค 2554


รักนะคนดี...ขอบคุณที่เชื่อใจ ไว้ใจตลอดมา






ศิลปิน : ปั่น ไพบูลย์ เกียรติเขียวแก้ว

เพลง : บอกรัก


ทุกครั้งที่ฉันสับสน ค้นหาว่าชีวิตคืออะไร
ค้นลึกไปในความหมาย ว่าอะไรที่ชีวิตฉันนั้นต้องการ

เธอนั้นเองคือคำตอบ ที่ค้นหามาเนิ่นนาน
สิ่งเดียวที่ต้องการ ก็คือการได้อยู่คู่กับเธอ

แค่มีคนอย่างนี้สักคน มาอยู่คู่กัน ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครๆ
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ จะมีคนมากมาย เพียงเธอผู้เดียวเพียงพอ

และแม้ว่าเธอสับสน เหลียวหาใครสักคนที่เข้าใจ
และแม้ว่าเธอหวั่นไหว ไม่เจอใครที่เธอได้ค้นหามานาน

ตัวฉันขอเป็นคำตอบ หากแม้ว่าเธอต้องการ
โปรดมองฉันให้นาน ว่าเธอจะต้องการบ้างมั้ย

แค่มีคนอย่างฉัน และเธอมาอยู่คู่กัน ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครๆ
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ จะมีคนมากมาย เพียงเราสองคนเพียงพอ


วันเสาร์ที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

เศร้า...





สายลมพัด  เข้า...มา  คราระทม

จึงต้องหม่นเศร้าใจให้สุดท้อ

มีบ้างไหมใครคนนั้นฝันพนอ

เข้ามาต่อเติมเต็มใจให้ผ่อยคลาย....(อย่าฝันร้ายแบบที่เป็น)



เพียงเพราะว่า...





เพียงเพราะว่า....รักนี้...มีแค่ฝัน

เพียงเพราะว่า...มีกัน...นั้นเพ้อเจ้อ

เพียงเพราะว่า...แค่ใจ...ใฝ่เจอะเจอ

เพียงเพราะว่า...แอบเผลอ...ละเมอไป


ลดความห่าง...ว่างเพื่อเธอ






แค่เวลา...อาจต่าง...บ้างสักหน่อย

แต่มิปล่อย...ให้คอยเก้อ...และเพ้อฝัน

ทางแสนไกล...อาจห่าง..บ้างสักวัน

แต่สัมพันธ์...สองดวง...ยังห่วงใย

เพราะเหตุผล...หน้าที่...มีมากนัก

อาจมาทัก...ช้าหน่อย...คอยให้ไหว

ขอสัญญา...ตราบนี้...มีเรื่อยไป

รีบมาไว....ลดความห่าง...ว่างเพื่อเธอ

แดงคนดี


โปรดเถิดฟ้า...






แหงนหน้ามอง....ท้องฟ้า...คราระทม

อกตรอมตรม....สิ้นไร้...ในความหวัง

โอ้เมฆหมอก...ลอยเลื่อน...เคลื่อนปิดบัง

แม้กระทั้ง...แสงสว่าง....ยังไม่มี

โปรดเถิดฟ้า....สงสาร...วานเมตตา

หัวใจล้า....มืดมิดไป....ในทุกที่

ขอวอนไหว้...สักครั้ง....ก็ยังดี

ช่วยฤดี....ส่งแสงส่อง...มองเห็นทาง

แดงคนดี

21 พ.ค 2554


จดจำมั่น...ทุกสิ่งอย่าง...ระหว่างเรา



แค่ได้รัก.....ก็พอเพียง...ได้เคียงข้าง

มิจืดจาง...มีแต่เพิ่ม...เสริมต่อไว้

ทุกเวลา...นาที....ต่อนี้ไป

ทั้งหัวใจ...เป็นของพี่....นี้นิรันดร์

โลกที่กว้าง...มิอาจขวาง..ทางรักนี้

ขอคนดี...แค่ฝากจิต...คิดร่วมฝัน

ให้สัญญา...ตลอดกาล..ผ่านคือวัน

จดจำมั่น...ทุกสิ่งอย่าง...ระหว่างเรา

รักนะคนดี


อย่าท้อนะ...คนดี



อย่าท้อนะ...คนดี...รอพี่หน่อย

จะมิปล่อย...ทุกสิ่งหวัง...ยังคงอยู่

อาจต้องนาน...เพราะงานมี...ที่เจ้ารู้

อย่าหดหู่...ไปไย...ให้ระทม

ขอสัญญา...แม้กาล..จะผ่านผัน

มิมีวัน....หมดรัก...หักใจข่ม

อดทนรอ...นะคนดี...อย่ามีตรม

ฝากสายลม...ห่มผ้าให้...ได้ฝันดี

แดงคนดี


..แค่ได้รักก็สุขใจ..




ที่ผ่านมา...สุขใจพอ...ขอแค่นี้
ในฤดี...ทุกซอก..บอกเอาไว้
มีชื่อพี่...ที่สลัก...ปักทั่วใจ
นานเท่าใด...มิเลือนลบ...จบสัญญา

ฝากคำอ้อน...หวานซึ้ง...ตราตรึงจิต
มาแบนชิด...ดวงใจ...ให้หรรษา
หากคนดี...ยามใด...ไหวอุรา
ทุกเวลา..พร้อมจะอยู่...และคุ่เคียง

หนึ่งเหตุผล..ที่เอื้อนเอ่ย..เผยเอาไว้
รู้หรือไม่...ทั้งฤทัย...มิบ่ายเบี่ยง
ขอสื่อสาร...ปันอักษร...อ้อนสำเนียง
เปล่งแทนเสียง...หัวใจ...ให้รับฟัง

แดงคนดี

20 พ.ค 2554


มีไหมคำที่มากกว่า."นิจนิรันดร"..แดงหาให้พี่ได้แค่นี้จ้า รักนะคนดี

วันศุกร์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

กอดรัก เกี่ยวก้อย ร้อยสัมพันธิ์





หากทางใจ...มีขวากหนาม...มาขวางกั้น

จงฝ่าฟัน...ให้สมดั่ง...หวังปรารถนา

ใช้ดวงจิต...มุ่งมั่น....ต่อฝันมา

อย่าอ่อนล้า...แม้ข้างหน้า...จะแสนไกล

อรุณรุ่ง...ของพรุ่งนี้...ยังมีหวัง

ต่อพลัง...ปลุกขวัญ...อย่าหวั่นไหว

สู้ต่อนะ...อย่าอ่อนเพลีย...และเสียใจ

กอดรักไว้...เกี่ยวก้อย...ร้อยสัมพันธิ์

แดงคนดี

20 พ.ค  2554


จะเก็บทุกเรื่องราวระหว่างเรา เป็นแรงใจเพื่อสู้ต่อเสมอ..ตลอดไป






เพลง ล้านกิโลเมตร – Ploy พลอยพลอย
มองออกไปไม่รู้ว่าทางอีกไกล…ไหม
และไม่มีใครรู้ว่านานแค่ไหน
จะมีอะไรรออยู่ จะเป็นอย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่
ก็แค่เธอกอดฉันไว้ และกอดฉันไว้

มองข้างในคนนี้นั้นมีแต่ความหวัง
ฉันก็มีเธอนี้ ที่เป็นกำลัง
ให้ใจมีแรงเดินต่อ และไม่ย่อท้อแม้ไม่เห็นฝั่ง
แค่เธอเป็นพลัง และเป็นพลัง

ในทันทีที่ฉันมีเธอข้างกาย ก็ไม่เคยกลัว
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ ต้องเจออะไร เรายังมีกัน
ในทันทีที่ฉันมีเธอในใจ จะไกลแค่ไหน ฉันก็ไม่หวั่น
หนทางไกลไม่สำคัญ เท่าฉันไปกับใคร

บนทางไกล ไม่รู้ มันอาจไม่เป็น…ฝัน
ก็ฉันคนธรรมดาคนนึงเท่านั้น
แต่ฉันจะทำทุกอย่าง หมดทั้งใจที่มีให้กัน
แค่เธอบอกรักฉัน และบอกรักฉัน

ในทันทีที่ฉันมีเธอข้างกาย ก็ไม่เคยกลัว
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ ต้องเจออะไร เรายังมีกัน
ในทันทีที่ฉันมีเธอในใจ จะไกลแค่ไหน ฉันก็ไม่หวั่น
หนทางไกลไม่สำคัญ เท่าฉันไปกับใคร

ในทันทีที่ฉันมีเธอในใจ จะไกลแค่ไหน ฉันก็ไม่…รู้
หนทางไกลไม่สำคัญ เมื่อฉันไปกับเธอ


วันพฤหัสบดีที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

โอ้ละเห่...คำชาย..ช่างร้ายเหลือ

 
ผิดถ้อยคำ..บางครา...มิว่ากัน
แต่แสนหวั่น...แล้วน้อง...ต้องตรองหนัก
อ่านกลอนพี่...ข่มใจ...ให้ชะงัก
กลัวทึกทัก...หลงเชื่อถ้อย..ที่ลอยมา

โอ้ละเห่...คำชาย..ช่างร้ายเหลือ
เหมือยยาเบื่อ...หลอกหญิง...ให้วิ่งหา
มามาดแมน...ใสซื่อ...ถือเมตตา
พอเผลอมา...ลิ้มลอง....ต้องหมองใจ
แดงคนดี

ทิ้งเอาไว้....รอยนํ้าตา...คราระทม



เป็นผู้หญิง...มิรับคำ...พรํ่าออดอ้อน

กลัวจบตอน...เช่นเก่า...คราวที่เห็น

จะต้องทุกข์..ปวดร้าวใจ...ให้ลำเค็ญ

เหมือนเฉกเช่น...ชายคนนั้น...ทิ้งกันไป

กลัวเหลือเกิน...ว่าพี่...นี้หลอกฉัน

มาแบ่งปัน...ถ้อยหวาน...สะท้านไหว

แล้วตีจาก...พรากรัก...จากจรไป

ทิ้งเอาไว้....รอยนํ้าตา...คราระทม

แดงคนดี

เหตุผลที่ต้องจาก...





ทำไมนะ...ทางของรัก...มักอ่อนไหว

เพราะว่าใจ...มิมั่นคง...และตรงมั่น

เห็นเปลี่ยนแปลง...อยู่ได้...ในทุกวัน

พอห่างกัน...เพียงนิด...คิดมากมาย

บ้างเพราะเหงา...อ่อนแอ...แพ้ใจตัว

หลงเมามัว...เชื่อคำคน...จนแฟนหน่าย

เดินทางผิด....เจอบทจบ...พบตอนปลาย

คือสุดท้าย....ถูกทิ้งไป....สะใจจริง

แดงคนดี

19  พ.ค  2554


คนเรานะถ้าคิดจะรัก..ต้องใช้ความเข้าใจในตัวเอง และคนที่เรารักให้ดี