วันพฤหัสบดีที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2558

คู่เคียงเยี่ยงเคย



คู่เคียงเยี่ยงเคย
กาพย์ยานี ๑๑ กลบทอักษรบริพันธ์

๐ คำขานหวานด้วยใจ........ดั่งจิตใกล้ใคร่ส่งถึง
สร้อยถักจักพอพึง............เพียงพาพ่วงห่วงแก่กัน
.
○ เกี่ยวก้อยร้อยรักรวม........ริเริ่มร่วมท่วมท้นฝัน
ที่ใฝ่ใคร่เพลินพลัน...........พร้อมพอเพรียงเยี่ยงมีเรา
.
○ มอบรักจักไม่ถอย..........มุ่งถึงถ้อยคอยใคร่เฝ้า
คอยฝากอยากแนบเนา......นวลนางเจ้าเข้าเคียงครอง
.
๐ใคร่ครวญคิดชวนเชย.....ชอบชิดเอยเปรยจดจ้อง
จึงจำย้ำเมียงมอง...............มามุ่งมั่นกลั่นทาบทอ
.
๐ทุกที่มีแก้วขวัญ..........กอดแขนมั่นฟั่นสานต่อ
ซึ่งต้องคล้องฝันรอ............ใฝ่รอเร้าเคล้าเคียงเดิม

แดงคนดี
.
กลบทอักษรบริพันธ์  กำหนดบังคับสัมผัสพยัญชนะ ดังนี้
 ให้พยัญชนะต้นของสองพยางค์ท้ายวรรคหน้า
สัมผัสกับพยัญชนะต้นของสองพยางค์แรกในวรรคต่อไป

 

ได้ดีเพราะมีครู - กาพย์ยานี ๑๑





ได้ดีเพราะมีครู  - กาพย์ยานี ๑๑
.
ก้มกราบด้วยซาบซึ้ง............ยังคำนึงพึ่งเติมต่อ
คำขานปานพะนอ................พบพานแน่รักแท้จริง

ก้มกราบทาบอักษร...............เหมือนพรหมพรสอนใจยิ่ง
คุณครูผู้ให้พิง......................ด้วยจิตภักดิ์หนูรักครู

ก้มกราบทราบนานนัก............เฝ้าตระหนักจักรับรู้
ทุกครั้งยังมองดู....................หวังประดุจเหมือนจุดเทียน

ก้มกราบตราบนานเนา............ทุกค่ำเช้าเราเสถียร
ร้อยกรองต้องแนบเนียน.........ทุกคำนั้นกลั่นถูกทาง

แดงคนดี

กราบที่ตักครูค่ะ ด้วยความเคารพยิ่งในวันภาษาไทย

 



อยากฟังซ้ำ (กาพย์ยานี ๑๑ กลบทครอบจักรวาล)

เพิ่มพูนไม่สูญสิ้น..............คอยยลยินถวิลเพิ่ม
เรารักภักดิ์อย่างเดิม............เติมต่อติดชิดใจเรา

เหงาใจไม่เห็นหน้า............เฝ้าตามหาเมื่อคราเหงา
มือคว้ามาแนบเนา.............เว้าวอนบ่อยอย่าปล่อยมือ

ถือคำที่พร่ำบอก...............มิลวงหลอกบอกเชื่อถือ
แนบเนาเฝ้าหารือ..............คือประจักษ์รักเนาแนบ

แบบนี้ที่อยากพบ...............พึงประสบครบทุกแบบ
คำหวานขานอิงแอบ...........แทบทุกช่วงพ่วงสร้อยคำ

ย้ำถึงพึงคงมั่น...................ด้วยผูกพันหมั่นเอ่ยยํ้า
ความหวังดั่งประจำ............นำสนองคล้องถ้อยความ

ถามไถ่ไม่สิ้นสุด................หาได้หยุดรุดเร่งถาม
เคียงคลอขอติดตาม...........ยามห่างไกลใคร่ขอเคียง
แดงคนดี
 

ฟั่นสายใย (กาพย์ยานี ๑๑ กลบทครอบจักรวาล)




ฟั่นสายใย (กาพย์ยานี ๑๑  กลบทครอบจักรวาล)

คำหวานปานน้ำผึ้ง....................ยังซาบซึ้งถึงคำหวาน
เว้าวอนป้อนกาพย์กานท์...........ทรวงซาบซ่านปานเว้าวอน

อักษรตอนสรรค์สร้าง.................คอยแนบวางทางอักษร
เมียงมองคล้องสื่อกลอน............เรียงฉะอ้อนวอนเมียงมอง

จดจ้องเพราะความหวัง...............ณ ทุกครั้งยังจดจ้อง
ประพันธ์ผ่านร้อยกรอง...............ท่วงทำนองปองประพันธ์

ความฝันที่มั่นหมาย....................ไม่วางวายปลายความฝัน
เป็นไปไม่เว้นวัน..........................เอื้อนเปรยปันหมั่นเป็นไป

สดใสในสื่อถ้อย........................เรียบเรียงร้อยสร้อยสดใส
สบายฟั่นสายใย........................หลอมรวมใจให้สบาย

แดงคนดี  
 

เทิดคุณ "แม่"





เทิดคุณ "แม่"

ตราบเนานานนบน้อม.........บูชา
ถึงแม่ดับลับลา..................กราบไหว้
ตัวไกลห่างศรัทธา.............ทุกเมื่อ
คุณค่าเกินเปรียบได้..........มากพ้นรำพัน



นานเพียงใดไม่หลงตรงคุณค่า
แม้นดินฟ้ากว้างไกลใช่กางกั้น
ทุกคืนคอยร้อยคำแจ้วจำนรรจ์
แด่ “แม่” ฉันนั้นแน่แค่คนเดียว

คือผู้ให้ชีวาครากำเนิด
สุดประเสริฐเลิศยิ่งอิงแขนเกี่ยว
มีรักจริงจากใจใช่แน่เชีนว
คงแน่นเหนียวตลอดกาลดวงมานปอง

คือแสงทองส่องฟ้าครารุ่งสาง
คอยสรรค์สร้างอย่างดีมีสนอง
แต่ลืมตาฟ้าใหม่ในครรลอง
แม่เคียงครองกล่อมขวัญจวบวันตาย

คือโลกงามตามฝันอันสวยสด
เพราะมิหมดสิ้นไปในความหมาย
จะเนิ่นนานปานใดไม่เว้นวาย
ตราบชีพม้วยมลายตายจากกัน

เมื่อไม่มีแม่ใกล้...จากไปแล้ว
สิ้นดวงแก้วจับมือยื้อสิ่งฝัน
ลูกยังคงเหมือนเดิมเริ่มทุกวัน
คำสอนแม่สารพันนั้นไม่ลืม

ก้มกราบลงตรงภาพด้วยซาบซึ้ง
แม่..คือหนึ่งในฤดีที่ปลาบปลื้ม
คำสอนแม่เหมือนว่าคอยคว้ายืม
เพราะด่ำดื่มดวงมนท้นอาทร

แดงคนดี