วันศุกร์ที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2554

สุขสันต์วันปีใหม่ 2555 ♥ Happy NewYear ♥

การ์ดวันปีใหม่ ชุดที่ 1


ปีใหม่ใจคงเดิม



เก่าหรือใหม่ใจเดิมยังเสริมสร้าง
นำรักวางมอบเสนอเธอและฉัน
ผูกสายร้อยถ้อยภาษา..มาผูกพัน
ผ่านคำนั้น..รักเอย...เผยออกไป

ยังซื่อตรงคงมั่นแม้วันเปลี่ยน
จะวนเวียนข้างกายหมายเคียงใกล้
เก็บกอดรักภักดีพลีหัวใจ
ต่อสายใยแห่งศรัทธามาเชื่อมโยง

แดงคนดี

ดีเกินไป



ดีเกินไปงั้นหรือคือคำตอบ
รักที่มอบกลับเห็นเช่นแหนงหน่าย
มาออดอ้อนป้อนหูอยู่มิวาย
ไยกลับกลายร้างลา...มาหลอกกัน

คงมิมีสิ่งไหนมาให้กล่าว
ทุกเรื่องราวผ่านมาน่าใจหาย
โอ้อกเอ่ย...เผยออกบอกค่าชาย
เมื่อรักแล้วต้องทำลายใช่หมายจริง

แดงคนดี


 49

ชลธารแห่งความหวังพลังใจ




ชลธารแห่งใจให้ความหวัง
ยังไหลหลั่งสู่ห้วงจิตชิดความฝัน
ทีละน้อยปล่อยวางทางสัมพันธ์
มอบแก่กันด้วยรักที่ถักทอ

ปักษาธรอ้อนดาวที่พราวพร่าง
สวยสว่างข้างเคียงเพียงเริ่มก่อ
ดาราบถสกดฝันนั้นเพียงพอ
อย่าย่อท้อสุริยงคงถาวร

ปฐพีนี้กว้างอย่าหมางเมิน
เมื่อก้าวเดินจิตใส่อย่าถ่ายถอน
สองขาเท้าเรามีทุกที่ตอน
ตัวละครชีวิตคิดตั้งเอง

จงคงมั่นหวั่นไยใคร่กล่าวเกริ่น
อย่าหลงเพลินซ้ายขวาคิดว่าเก่ง
ประสพการณ์ค่าเราเจ้าจงเกรง
ความอวดเบ่งลงท้ายทำลายตัว

มอบความรักภักดีเป็นที่หมาย
เหมือนกับคล้ายเกาะหลักปักไปทั่ว
มิตรไมตรีคือกระบองไม่ต้องกลัว
ทลายชั่วเสริมฤดีมีสายใย

จงสื่อสัตย์ปัดรังควาญให้ผ่านพ้น
สิ่งทุกข์ทนคือพลังหวังสู้ไว้
ตั้งสติตรึกตรองมองด้วยใจ
แสงรำไพมิขาดหาย...ความหมายมี

แดงคนดี

29 ธันวาคม 2554



ผ่านปีเถาะเกาะเกี่ยวใจให้มะโรง



ผ่านปีเถาะเกาะเศร้ามาเคล้าจิต
เคยชื่นชิดเคียงข้างมาห่างหาย
โอ้รักเอย! เคยทำช้ำมิคลาย
อยากแหนงหน่ายแต่ใจไม่รักดี

ช่างแสนดื้อถือศรัทธาว่าครั้งใหม่
รักคงให้ทางเดินอย่าเมินหนี
ปีมะโรงโยงสายใยมาให้ที
พบสุขีอย่าหลงทางอย่างเคยเป็น


อยากเป็นเช่นนั้นเพื่อมีพี่





ร้องตะโกนบอกเล่ากล่าวฝากฟ้า
ผ่านดาราส่งต่อขอขานไข
มิอยากสุขทุกข์นั้นฉันกอดไว้
กลัวพี่ไกลห่างเหินเดินจากกัน

ยังจดจำคำเอ่ยเผยสื่อส่ง
คิดแล้วปลงจริงหนอพอสุขสันต์
มิเห็นหน้ามาเลยเคยผูกพัน
หลบพัลวันดั่งหายตัว เฮ้อ!กลัวจัง

กลัวรอยยิ้มแล้วล้าพี่ลาจาก
พอลำบากแล้วพบประสบหวัง
จะร้องร่ำพร่ำไปไม่หยุดยั้ง
นอนและนั่งบอกกับใจให้งอแง

อยากตากฝนจนหนาวสั่นหวั่นสะท้าน
นอนซมซานเป็นไข้...ใช่มาแน่
ลดความแกร่งแข็งผ่อนเป็นอ่อนแอ
เพื่อให้พี่...มาดูแล..แคร์ข้างเคียง

มีแค่จันทร์วันเศร้ากับเหงาหงอย
จะได้คอยเอื้อนเอ่ยเผยออกเสียง
ดั่งสัญญาว่ารักถักร้อยเรียง
มิโอนเอียงสายใยให้อาทร

ทิฆัมพรอ่อนแสงแฝงไปทั่ว
ใกล้มืดมัวรังสิมันต์ผันไปค่อน
มนทกานติผ่านมาเยือนเตือนก่อนนอน
ส่งคำอ้อนนภาลัย...จากใจแดงคนดี

  ♥  แดงคนดี  ♥


ฟ้าแสนไกลมิอาจห้ามใจที่คิดถึง ♥



แม้นไกลห่าง...ทางกั้น..มิหวั่นกลัว

จะสลัวหรือมืดมนต้องทนได้

เพียงสองเราเฝ้าคิดจิตเคียงใกล้

ฝากฟ้าไกลมิท้อต่อรักเลย

แดงคนดี

แบบนี้ที่เคยเป็น


มิรู้สึกว่าห่วงหรือป่าว ?

แต่ถึงคราวตื่นมา..มองหาอยู่เสมอ



แม้นห่างไกลมิเคยได้เจอะเจอ

แต่ความจริงที่อยากเสนอ...ขอเคียงข้างเธอ..แบบนี้ที่เคยเป็น

Good morning

วันพฤหัสบดีที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2554

แค่นี้





ไม่บอกว่ารักมากจากใจนี้
ไม่ต้องการวจี...มีออดอ้อน
ไม่ต้องการสิ่งใดที่...แน่นอน
แค่ไม่ลืม...สักตอน...ก่อนนิทรา

หลับตาลงคงคิตจิตร้องบอก
ในและนอกดวงใจให้ใฝ่หา
มิเคยพรั่าคำไหนให้สัญญา
แค่รู้ว่าอยากเคียงข้างมิห่างเลย

แดงคนดี


วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2554

แค่มิใช่




ยิ่งคว้า...ยิ่งห่างทางสับสน
วกเวียนวนคิดถึงฝันมื่อวันก่อน
ครั้งสองเราบอกรักมั่นมิสั่นคลอน
จิตหวนย้อนมิอาจหามาแนบกาย

เหงาใช่ไหม...เจ็บเกินควร...ล้วนเหตุก่อ
พร้อมความท้อมารุมเร้าเขาห่างหาย
โอ้!อกเอยเผยคำนำสื่อคล้าย
เหมือนมลายลงสิ้นแทบสิ้นใจ

ความหวังดับ..ลับล่วง...ตกบ่วงรัก
ที่เหหักจากจรจนอ่อนไหว
ความรู้สึกนึกคิดผิดเช่นไร
แค่มิใช่ ก็จากจรมิย้อนคืน

แดงคนดี

วันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ทางแห่งรัก ♥♥



เส้นทางนี้มีแน่แค่ใจมั่น
ดั่งดวงจันทร์คู่นภาคงค่ายิ่ง
เป็นสายใยให้มาคว้าแอบอิง
พร้อมตรงดิ่งสู่ใจให้ดูแล

อาจสามแยกแตกต่างวางส่งสื่อ
หนึ่งคือถือศรัทธาว่าจริงแน่
คงความหมายคล้ายกันมิผันแปร
ส่งความแคร์ห่วงหาและอาทร

สองปลีกย่อยค่อยมองตรองเอาไว้
สื่อสานใจด้วยจิตคิดดีก่อน
ทุกนาที...ทุกอย่าง...วางบทตอน
ดูทางย้อนตอนกลับอย่าลับลา

ทางที่สามความนัยให้ความหมาย
เอาส่วนคล้ายมาแบ่งแข่งปัญหา
ยามมีภัยกรายย่าง...ทางนั้นมา
คอยนำพาหลีกหลบพบจุดยืน

ในบางทีมีขรุขระอย่าละเฉย
แบบที่เคยมีกันฝันและตื่น
ผูกความรักยามชํ้าทนกลํ้ากลืน
รอวันชื่นสดใส..ใส่สิ่งดี

มองทางนี้...สิจ๊ะ..จะพาสุข
มาสนุกครื้นเครงเพลงของพี่
ฟังทุกตอนอ้อนฝันปันวจี
ฝากสิ่งมี...หมายมั่น...ฉันรักธอ

แดงคนดี

นอนไม่หลับ.



นอนไม่หลับ...จับเวลา...ว่าคงเช้า

เฮ้อ!ตัวเรา เจ็บแผล...ก็แค่บ่น

นอนกลิ้งไป..ไถลมา...ล้าตัวตน

อยากจะพ้น...หายป่วย...ช่วยตอบกลอน

คอยดูแล





มองขึ้นฟ้า...คราใด...ให้นึกคิด
ฝันอยากชิด...สนิทกัน...วันฟ้าหม่น
แต่อยู่ไหน...ใดเล่า...เฝ้าวิ่งวน
ฝ่าฟ้าฝน..เดียวดาย...คล้ายหลงทาง

มีบ้างไหม...ใครหนอ...อยากขอรัก
เพื่อมาปัก...กลางใจ..ให้ทุกอย่าง
เติมรอยยิ้ม...อิ่มเอมจิด...มิคิดวาง
ไม่เหินห่าง...เคียงคู่...คอยดูแล

แดงคนดี


ผิดหวังมากไหม ?...





ผิดหวังมากไหม ?...

เฝ้าถามใจตลาดมาคราถวิล
โอ้รักเอย...เคยชิดใกล้ให้ชาชิน
ไยโบกบินจากลา...ข้าระทม

ผิดหวังมากไหม ?...

คนของใจหลอกกันให้ฝันล่ม
พอแล้วหนอ...พอที...ที่ตรอมตรม
จะขอข่ม....เดินจาก....มิยากเลย...เหมือนที่เขาก็เคยทำฉัน...เช่นผ่านมา

แดงคนดี


.แค่เคียงกัน



กาลเวลาพาฉันนั้นได้เห็น
สิ่งที่เป็นคือใจได้อบอุ่น
ความอาทร...ยามร้อนรน...คนการุญ
มีแขนหนุน...โอบกอด...เลยปลอดภัย

ส่งสื่อคำนำส่งตรงดวงจิต
รักเช่นมิตรสื่อสารขานขับไข
สองมือเจ้าเฝ้าปลอบขอขอบใจ
ฝากเอาไว้....หนึ่งวจี...." โอ้ !รักนี้หนอพอเพียง...แค่เคียงกัน "

จากใจ ♥ แดงคนดี ♥

แค่ตอนฝัน



เก็บกกกอดออดอ้อนแค่ตอนฝัน

ความจริงนั้นมิเป็นเช่นขานไข

เราสองคน...สองทาง...ห่างกันไกล

คนอ่อนไหว  จึงอ้อนฝัน  นั้นทดแทน

วันอังคารที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2554

เกินอาวรณ์ไขว่คว้า.............





บินไขว่คว้า.....ฝ่าฝน...ทนเหน็บหนาว
เจอเรื่องราวหลากหลายยังหมายมุ่ง
พยายามข้ามไปใจพยุง
หวังเห็นรุ้งคว้าดาวเมื่อเยาว์วัย

แต่เรื่องจริงยิ่งกว่าฝันในวันนี้
หลงเวทีสีแสงสิ้นแรงไหว
ดำปนขาวร้าวสลดจรดใจ
ทั้งมิได้เป็นดั่งจิต...ที่คิดเลย

โบกบินไกลให้ล้าพาหลงบ่วง
ชีวิตลวงหลอกล่อล้อเล่นเฉย
หมุนซ้านขวาถลาลงปลงแล้วเอย
ช้ำจนเอ่ย...เพ้อพร่ำ....ลำนำกลอน

อันเวทีที่ว่าหาใช่หนัง
แต่ว่าหลังบังฉากยากจะถอน
มีจิตใจในวิญญาณผ่านทุกตอน
เป็นละครฟ้ากำหนด...จรดวาง

ลอยละลิ่วปลิวว่อนจนคลอนแคลน
อีกขาแขนเหนื่อยจังทั้งสองข้าง
ลมโชยโชกโบกสะบัดพัดทุกทาง
กระเด็นคว้างรันทดหมดแรงกาย

ณ ถิ่นนี้....ที่ฝังรั้งชีวิต
ให้ผูกติดสัญญาคร่าสิ่งหมาย
ต้องยอมเหงาเศร้าหม่นทนเดียวดาย
รอชีพวายสิ้นสุดหยุดฉากลง

แดงคนดี

20 ธันวาคม 2555


วันอาทิตย์ที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ยมทูตจากภพภูมิรัก ♥



อยากฝันต่อ...รู้ไหม...ใจสุดเจ็บ
ความหนาวเหน็บเลียบเลาะเจาะเข้าเนื้อ
ผ่านสายเลือดเฉือดเชือนเยือนเป็นเบือ
คล้ายถากเถือเป็นชิ้นเพื่อสิ้นใจ

พอเถิดหนอพอเพียงเสียงสั่งฆ่า
หลั่งน้ำตาร่างสะท้านพาลสั่นไหว
เสียงหัวเราะแว่วเยาะเย้ยเปรยมาไกล
รู้บ้างไหมมิเคยเอ่ยชิงชัง

ทุกคืนค่ำย้ำตอกตามหลอกหลอน
ความอาทรเคยชิดให้คิดหวัง
ทุกข์รุมเร้าเข้าหามาประดัง
สุดจะยั้งน้ำตาคราหลั่งริน

คว้ามือเอื้อม...หวังสอยฝัน...นั้นมาเสริม
ถูกซ้ำเติมโดนทำลายไปจนสิ้น
หมดแรงล้าคล้ายคว้าลมพรมชีวิน
ผวาจินต์ทรุดร่างอย่างระทม

กอดก่ายตนหม่นหมองครองความเศร้า
เคียงข้างเงาบอกจิตต้องคิดข่ม
แต่ผีซ้ำด้ำพลอยต้องคอยตรม
ความขื่นขมย่างเข้าหาในราตรี

แว่วเสียงขานขับไขไกลยิ่งนัก
มาทายทักเปล่งคำนำถึงที่
มองมิเห็นเป็นเพียงเสียงวจี
ดั่งยมทูตนี้มารับกลับภพภูมิ

แดงคนดี

17 ธันวาคม 2554

ฝากใจไว้ได้ไหม...ให้ดูแล ♥




ฝากคำร้อยถ้อยถักด้วยรักมั่น
เขาคนนั้นมีไหมในสักที่
มอบหวังเดียวเกี่ยวรักภักดิ์ไมตรี
มาทางนี้...มองหน่อย...คอยดูแล

อยากเดินเคียงเรียงอักษรเป็นกลอนหวาน
สื่อส่งสารขานไขด้วยใจแท้
คอยเคียงไหล่ไขว่คว้าอย่าปรวนแปร
ฝากดวงแดด้วยรักปักฤทัย

ทุกครั้งกล่าวเล่าเขียนเพื่อเรียนรู้
มาช่วยดูนำพาคราหวั่นไหว
ปลูกต้นรักปักลงคงผลิใบ
ถ้ามีใครเห็นค่ารักประจักษ์จริง

แดงคนดี

งานเข้า...........





งานก็ยุ่งรุงรังทั้งปวดหัว
จะให้มั่วรีบเร่งเก่งที่ไหน
สั่ง...เอ้า!สั่ง...นายจ๋าอย่างกไป
จะทำไหวทันหรือดื้อจริงจัง

มาเป็นร้อยปล่อยงานผ่านมาให้
บอกจงได้แบบแปลนวางแผนนั่น
คริสมาสต์ตลาดจองของพัลวัน
แล้วตัวฉัน..งานเข้า...เราหัวฟู

► ช่วงนี้หายไปบ้างบางช่วง(ออกแบบให้นายงกก่อน)
ป.ล.  แขกอ่านไม่ออกหรอกว่า เรามาบ่นอะไร 555555555

            ♥  แดงคนดี  ♥

คล้ายเดียวดาย...อย่าไกลกันนะคนดี



หนาวนะรู้ไหม...?
คนของใจต้องไกลห่าง
อ้างว้างจนสุดทาง....
จะก้าวย่างอย่างไรใจเจ็บเกิน

เดียวดายนะคนดี...♥
ป่านฉะนี้อยู่หนใดไยห่างเหิน
รับรู้บ้าง...ระหว่างทางที่ต้องเดิน
ความบังเอิญหรือตั้งใจ..ฉันรับได้..แค่ให้กลับมา

  ♥  แดงคนดี  ♥


ถามหนทางว่างไหมจะใช้ฝัน ♥



เขียนบทกลอน..อ่อนหวาน..ผ่านกระทู้
ใจหดหู่แล้วจะหวานสักปานไหน
ลองขีดเขียนเวียนวนซุกซนไป
อ้อมทางใจออกมาหาวจี

ถามหนทาง..ว่างไหม..จะใช้ฝัน
ตอบมาพลันปิดก่อนวอนหลีกหนี
ทางขรุขระขยะมากหลากหลายมี
เก็บสิ่งนี้ได้ก่อนจงย้อนมา

แหงนมองฟ้า..คราหม่น..คนซึมเศร้า
อยากคลายเหงาลงหน่อยคอยมองหา
โอ้เดือนเพ็ญเด่นสกาวพราวนภา
ส่งสื่อมากอดดาวจนเช้าเลย

หวังพระจันทร์..ปันอุ่น..เป็นทุนแรง
ไยแอบแฝงข้างดาวเจ้าเมินเฉย
ทรมานปานใดใจข้าเอย
ต้องเดินเลยก้มหน้าคราอ่อนแอ

จึงร้อยรัก..ถักทอ..ขอความหวัง
ฟ้าดินสั่งมาบ้างทางที่แก้
แสนสับสนด้นดั้นหวั่นไม่แคร์
ชะเง้อแลหนใดใครอาทร

อยากซบอก..อิงไหล่..ไกลความทุกข์
คุยสนุกสุขใจได้ออดอ้อน
ยิ้มระรื่นตื่นฝันครั้นยามนอน
เอนลงหมอนสู่นิทราอย่าเศร้าตรม

แดงคนดี

14 ธันวาคม 2554



อบอุ่น ♥



ภาพความรักทักทายให้อบอุ่น
หอมละมุนทุนใจให้ถวิล
ถึงความหมายคล้ายมอบตอบอาจิน
ข้างชีวินคงอยู่มิรู้คลาย


อ้อมกอดนี้มีให้ไม่เคยหยุด
มิสะดุดสื่อส่งตรงความหมาย
สองมือน้อยคอยวางข้างใจกาย
จะเช้าสายเย็นยํ่าหรือคํ่าคืน


ปลอบประโลมโถมรักทักทายฝัน
ไม่เคยหวั่นแม้นยากแต่อยากฝืน
คนละทางต่างกันมั่นจุดยืน
ทอเป็นผืนเดียวกัน...ปั่นสายใย


แดงคนดี


เจ้าดอกรัก



ดอกอะไรไม่เท่าเจ้าดอกรัก
ที่คอยปักกลางใจไม่เหินห่าง
แนบสนิทจิตไมตรีมีไม่วาง
ทุกหนทางมิหวั่นผันเปลี่ยนไป

เฝ้าถนอมพร้อมอยู่คู่เสมอ
ทุกครั้งเจอแสนภิรมย์ชมชิดใกล้
ช่างสวยงามตามก่อต่อค่าไป
บานไสวเริงรื่นชื่นในทรวง

แดงคนดี


กลอนสั้น : หนาวนี้มีรักมาห่มใจให้คนดี



หนาวบ้างไหมในคืนนี้ที่ห่างหาย
ฝากพระพายผ่อนแรงแฝงไออุ่น
แทนอ้อมกอดพรอดพรํ่าคำละมุน
รอบกายคุณ...คนดี...ที่จากไกล



แม้นวันนี้มีเพียงเสียงสะอื้น
กับวันคืนที่ร้างลาพาหวั่นไหว
แต่ยังห่วงห้วงจิตคิดส่งไป
พร้อมแนบใจ...มาห่มผ้า...คราหลับนอน

แดงคนดี