เหมือนเคว้งคว้าง...กลางเวหา...พาหวั่นไหว
มองทางไหน...มืดมิด...จิตสงสัย
เพราะหนทาง...ข้างหน้า..ที่ยาวไกล
ทำอย่างไร...จะหลุดพ้น...ค้นหาทาง
หนาวเหลือเกิน...ข้างใน...เหมือนใจเจ็บ
เฝ้าคอยเก็บ...สิ่งที่ได้...ให้ความหวัง
หนึ่งคำนั้น...รักที่ให้...ไม่เลือนลาง
ฟ้าจะกว้าง...ทางจะไกล...ไม่เห็นแคร์
ฝากลมหนาว...ไปด้วย..ช่วยบอกข่าว
ถึงเรื่องราว...ทุกสิ่ง...ที่จริงแน่
ยังคิดถึง...ตลอดไป...ไม่เปลี่ยนแปร
จะมิแพ้...ยังสู้ต่อ..ขอสัญญา
แล้วตอนนี้...รุ้สึก...นึกเหงาไหม
ฝากอุ่นไอ...มาโอบอ้อม...ล้อมขอบฟ้า
ยามที่เศร้า....หรือรัญจวน...ป่วนอุรา
คนดีจ๋า...มีคนนี้...ที่ข้างเคียง
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น