ในบางที...มีคิดถึง..คนึงหา
บางเวลา...พาใจ...ให้อ่อนไหว
อีกเมื่อจาก...พรากกัน...พลันเปลี่ยนไป
ก็ร้องไห้...ในทรวง...ติดบ่วงปม
เฝ้าค้นหา...มานาน...ผ่านกาลล่วง
สิ่งทั้งปวง...ลวงหลอก...บอกขื่นขม
ใจเจ้ากรรม...ช่างจำ...ทำระทม
เห็นตรอมตรม...งมงาย...ร้ายเสียจริง
ในบางครั้ง...หวังเกิน...เมินหนีหน้า
อนิจจา...บางครา...เหมือนพาวิ่ง
เฝ้าติดตาม...ถามไถ่...ใจประวิง
ก็กลับยิ่ง...ชิงหนี...หลบลี้กาย
หลากอารมณ์...ขมขื่น...ฝืนร้องรํ่า
บ้างครวญครํ่า..พรํ่ามา...หาความหมาย
แสนสลด...หดหู่....อยู่มิวาย
มีบางราย...คล้ายกับว่า...แทบบ้าเลย
รักแบบไหน...ใคร่รู้...อยู่แบบหวาน
นานเท่านาน...ผ่านได้...ให้เปิดเผย
แบบคงมั่น...ฉันเธอ...เสมอเคย
ความรักเอ๋ย...เฉลยคำ...นำไมตรี
มีไหมหนอ..ขอเป้าหมาย...คือท้ายสุด
อย่าสิ้นสุด...สะดุดชํ้า...นำผิดที่
มีแค่ฉัน...ปันรัก...พร้อมภักดี
หยุดตรงนี้...ที่มีเรา...เข้าใจกัน
แดงคนดี
20 ก.ค. 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น