คืนเหงา

สุริยันผันร่างจางเลือนหาย
แสงประกายคลายลง..มิคงเห็น
มีเพียงดาวพราวนภาครายามเย็น
แต่เดือนเพ็ญเข็นใจไปไหนกัน

มองซ้ายขวาหน้าหลังหวังเคียงข้าง
ทุกที่ทางห่างเหิน...เดินสู่ฝัน
อยากหลับตาพาจิตคิดผูกพัน
มีไหนนั่น...ฉันท้อ....รอให้ตาย

แดงคนดี