สองมือน้อยคอยรักมาทักฝัน
จะกี่วันฉันเศร้าเหงานักหนา
มีบ้างไหมใครเอย..เอ่ยนำพา
ส่งวาจา...ว่ารอ...ขอสักคน
วันแห่งรักทักทายไปทั้งโลก
ไยฉันโศกเช่นนี้...มิมีพ้น
เป็นเช่่นนี้ทุกทีไปในกมล
อยู่กับตนหม่นหมองร้องงอแง
กุหลาบวางทางเกลื่อนเตือนความชํ้า
ผู้คนนำคำหวานผ่านรักแท้
มัดส่งห่อต่อฝันปันความแคร์
แต่เราแย่แค่มองจ้องทิศทาง
มีบ้างไหมใครซื้อถือมามอบ
เป็นคำตอบแทนใจให้ฉันบ้าง
หรือเป็นเพียงเสียงรักทักเบาบาง
ยังคงห่างร้างไกล...ไม่..พบเจอ
คงต้องมอบตอบตนทนเอาเถิด
ทางที่เปิดเลิศหรูอยู่เสมอ
คงปิดตายคล้ายฝัน..ฉันละเมอ
ได้แต่เพ้อเก้อคอยอย่างน้อยใจ
ถือกุหลาบทาบรักปักความเศร้า
อีกทั้งเหงาเฝ้าตามยามหวั่นไหว
นั่งซบหน้าคว้าฝันอันห่างไกล
นํ้าตารินหลั่งไหล..ให้ตัวเอง
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น