รักลา วาเลนไทน์

เมื่อปีก่อนย้อนวันฝันลาล่ม
ต้องทุกข์ตรมหม่นหมางรักจางหาย
เอ่ยคำทักพักพาคราร้อนกาย
มิทันไรแหนงหน่าย...กลายเป็นลวง

มาแอบอิงพิงกัน....ในวันเหงา
แล้วฝากเศร้าตอบรับกับความห่วง
พร้อมหนาวเหน็บเจ็บแสบ...แนบกลางทรวง
กาลเลยล่วงโศกศัลย์ฝันห่างไกล

ณ ตอนนั้น วันแห่งรัก ที่หักเห
คนรวนเร อุปมา..ว่าไฉน
มากลิ้งกลอกหลอกลวงล้วงฤทัย
พอสมใจรักแล้วต้องแคล้วกัน

เกลียดวันนี้ที่เขาเอามาอ้าง
เพราะทุกทางช่างเหงาเราแค่ฝัน
วาเลนไทน์ใครเขาเฝ้าผูกพัน
แต่ตัวฉันกอดเข่าเคล้าน้ำตา

จะสิบสี่ ปีไหนไม่สนแล้ว
นอนกินแห้วร่ำไรใจห่วงหา
เข็ดจริงหนอขอห่างทางเคยมา
แม้จะเศร้าอุราขอลาที

คนพบรักทักทายให้เจอสุข
อย่าได้ทุกข์ห่างกันฝันหลีกหนี
หยุดห่างหายตายจากพรากฤดี
ชั่วชีวีโอบเอื้อเผื่ออาทร

แดงคนดี