อยากเขียนกลอนอ้อนรักมาทักทาย
เค้นคิดหา..ความหมาย..คล้ายพรํ๋าเพรื่อ
เจ้าความคิดผิดหวังยังคลุมเครือ
นั่งเช็ดเหงื่อเบื่อจริงสิ่งทั้งปวง
เขียนอักษรตอนชํ้าขำไม่ออก
ทุกสิ่งบอก กรอกมา...ว่าจิตห่วง
กลัวเพลงรักหักเห..เลห์ทางลวง
กาลเลยล่วงทวงถามนิยามใด
รักแล้วหนาวร้าวรานผ่านเมฆฝน
ที่รินหล่นพ่นพิษฤทธิ์แรงไว้
เทลงมาครานี้ที่ดวงใจ
ท่วมหลั่งไหลให้นอนอ้อนนํ้าตา
โธ่ความคิดจิตเราเฝ้าสุสาน
ของวันวานกาลเลยเคยห่วงหา
ยังคิดหวังดั่งใจไม่คิดลา
แม้เพียง ว่าคว้าเงาเขาไม่คืน
เหมือนกับตายหายห่างทางมืดมิด
ยังเพ้อติดชิดแนบแม้นแอบฝืน
ทั้งที่รู้คู่เราเขามิคืน
แต่ยังยืน..ยื่นรักด้วยภักดี
โอ้!ฟ้าดินสิ้นแล้วแคล้วจากฝัน
ทำเช่นไรไหนกัน..ปันบ่งชี้
อยากขัดขวางทางลวงบ่วงชีวี
แต่ยิ่งหนีลี้หลบยิ่งพบพาน
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น