วันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

ต่อให้นับดาวจนหมดฟ้าไม่เท่ารักที่มีให้ ♥

มิเคยมองจ้องจับ...กับสิ่งผ่าน
แม้นวันวานของใจ...ได้สับสน
แค่ความหวัง ♥ ยังอยู่...คู่ตัวตน
พร้อมสู้ทน...ค้นคว้า...หากันไป

เดินเข้ามา...ลารัก...ที่หักหาย
เติมความหมายคล้ายหวัง...ณ ครั้งใหม่
อย่ากลัวเลย..เผยคำนำจากใจ
อยู่เคียงใกล้...ไม่ห่าง...ทางเคยมี

โลกที่กว้างทางไกล...ไม่สิ้นสุด
อย่าสะดุดฉุดใจ...ให้หน่ายหนี
หันมามอง...จ้องกัน...ปันวจี
ทุกทางที...นี้แคร์....อย่างแน่นอน

ฝากอักษรามาอ้อนตอนใกล้คํ่า
เป็นสื่อนำคำหวาน...ผ่านอักษร
ภาณุมาศวาดเงาเฝ้าอัมพร
บอกรัตติกรวอนทักรักถึงกัน

แม้นคืนหม่นทนเอาหากดาวหาย
อยู่เคียงกายคล้ายมองจ้องในฝัน
ยามนิทราพาใจใ่สัมพันธ์
มอบรักปันจันทรอ้อนส่งมา

อยู่ตรงนี้..ที่รัก..ภักดิ์เพียงหนึ่ง
ส่งคำซื้งถึงกัน...ฉันห่วงหา
มาบรรเลงเพลงหวานผ่านท้องฟ้า
ยามหลับตาคราใดใจคู่เคียง

แดงคนดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น