เขาคนนั้นปันแบ่งแสงแห่งรัก
เฝ้าสานถักด้วยใจให้ที่พึ่ง
ยามที่ทุกข์ปลุกปลอบมอบคำซึ้ง
ด้วยสิ่งพึงชื่นชอบตอบฝากมา
ยามร้อนรนทนเศร้าร้าวสุดข่ม
เหมือนสายลมพัดโชยโปรยห่วงหา
คล้ายนํ้าไหลรินหลั่งหวังนำพา
คลายอ่อนล้าเริ่มสู้ดูแลกัน
คราเจ็บชํ้านำทาง...เคยว่างเปล่า
ช่วยความเหงาหายสิ้นยินยลฝัน
เริ่มสดใสได้รักถักสัมพันธ์
ทำให้วันคืนร้ายหายสิ้นไป
เป็นกุญแจแท้จริงอิงชีวิต
ส่งความคิดเหตุผล...ต้องทนไหว
ทางข้างหน้าใช่ว่าจะห่างไกล
แค่ทำใจรับฟัง...หวังสิ่งดี
จากวันนั้นพันผูกปลูกความหวัง
ฝังรากหยั่งด้วยรัก...ภักดิ์เพียงพี่
มอบความหมายกลายเป็นเช่นสิ่งมี
คือทุกทีมีภัยไม่ทุกข์เลย
เป็นเช่นพี่มีห่วงดวงสมร
มิแคลนคลอนมอบมาหาเสมอ
คอยสอดส่องมองเฝ้า...เหงาเจอะเจอ
มิเคยเผลอลืมเลือน...เช่นเพื่อนตาย
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น