ณ ราตรีที่จิตคิดถึงเธอ

ยามดึกดื่นคืนนี้มีบ้างไหม
คนของใจใครคิดจิตห่วงหา
คอยฝากฝันปันไว้ยามไกลตา
ดั่งอุราคว้าเงายังเฝ้ารอ

เขียนบทกลอนอ่อนหวานปานนํ้าผึ้ง
ส่งคำซึ้งขึงฟ้ามาเติมต่อ
พร้อมกล่าวขานผสานรักภักดิ์เพียงพอ
อยู่ไหนหนอขอเพียงเสียงคุ้นเคย

นิศากรผ่อนแสงแฝงความหม่น
เหมือนใจคนทนหนาวร้าวสุดเผย
นภาลัยไยเศร้าเหงาจังเลย
โธ่!ใจเอยเคยแนบแอบอิงกัน

ดาวดวงน้อยลอยเลื่อนเคลื่อนโยกย้าย
เหมือนกับคล้ายหมายมุ่งสู่รุ้งฝัน
เดือนคงคอยสอยรักปักชีวัน
ไม่เหมือนฉันนั้นฝืนยืนเดียวดาย

หยาดนํ้าใสไหลรินเหมือนสิ้นหวัง
ปล่อยให้หลั่ง..นั่งคิด..จิตสลาย
เจ็บเหลือทนบ่นไปให้ผ่อนคลาย
อาจจะหายคลายลงส่งวจี

เขียนตอนแรกแปลกใจไยหวานนัก
เปลี่ยนจากรักหักเหเขวเลยนี่
บทลงท้ายคล้ายเจ็บเหน็บฤดี
ณ ราตรีที่จิตคิดถึงเธอ
 

ณ คืนนี้มีฝันอันแสนหวาน
วางใส่กานท์วานฟ้าพาเสนอ
สอดสายใยใส่รักทักยามเจอ
บอกเสมอเพ้อกลอนป้อนสายใย

หลับตาเถิดเปิดใจให้รับรู้
ยังคงอยู่เคียงข้างวางคำให้
ยามพักผ่อนอ้อนรักทักทายใจ
ฝากบุหลันปันไว้ในศรัทธา

ดาราบถลดเลื่อนลั่นผันความหมาย
ดาวเคลื่อนย้ายหมายมุ่งสู่คุ้งฟ้า
ก่อนตะวันวันใหม่ได้กลับมา
ขอคนดีอย่าล้าคราหลับนอน

แดงคนดี