♥....ไม่สบายกายล้าพาใจหวั่น
เพราะผูกพันฝันไกล..ไปมิถึง
ค่อยคิดตามนามธรรมจำให้ซึ้ง
แค่ครั้งหนึ่งพึงเกิดเพียงเปิดใจ
ทุกข์ที่จิตคิดมาก...เพราะอยากหวัง
จึงมานั่งฝังร่าง...อย่างหวั่นไหว
แค่เพียงลองจ้องทาง...ขวางทำไม
จะรู้ไซร้...ไม่ยาก...หากยอมทำ
♥ แดงคนดี ♥
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น