เหมือนดวงจิดติดหล่มจมเหวร้าย
มิอาจคลายคล้ายรักปักเช่นเข็ม
สิ่งที่ผ่านนานเนา...เขาเล่นเกม
คอยแทะเล็มแล้วจากพรากกันไป
ความรักเก่าเราเศร้าร้าวสุดข่ม
เมื่อพังล่ม..ขมขื่น..สะอื้นไหว
นี่หน่ะหรือคือศรัทธา...ว้าวุ่นใจ
อยากร้องไห้...ให้พอ...ขอเวลา
ทำไมนะ...จะมอบ..ตอบสิ่งนั้น
แบบความฝัน...ปันให้...ไม่เชื่องช้า
คิดถึงไหม...ใจเอย...เผยออกมา
ฉันห่วงหา..อย่าเมิน เชิญฝากคำ
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น