เสียงรํ่าร้องก้องใจให้โหยหา
โอ้แก้วตาอยู่หนใดใครเฉลย
คล้ายเหินห่างว่างเปล่าเจ้าละเลย
ทำเฉยเมยเย็นชาล้าหัวใจ
อยู่ที่ใดกันหนอขอแรงรัก
มาทายทักเฝ้ากันวันอ่อนไหว
ว้าเหว่เกินเดินจากไปทำไม
รู้บ้างไหม...”ความเดียวดาย”...ร้ายเหลือเกิน
แดงคนดี
ทำภาพลงรีบไปหน่อยไม่ชัดเลยลงบทกลอนไว้จ้า
www.baanklon.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น