ยิ่งคว้า...ยิ่งห่างทางสับสน
วกเวียนวนคิดถึงฝันมื่อวันก่อน
ครั้งสองเราบอกรักมั่นมิสั่นคลอน
จิตหวนย้อนมิอาจหามาแนบกาย
เหงาใช่ไหม...เจ็บเกินควร...ล้วนเหตุก่อ
พร้อมความท้อมารุมเร้าเขาห่างหาย
โอ้!อกเอยเผยคำนำสื่อคล้าย
เหมือนมลายลงสิ้นแทบสิ้นใจ
ความหวังดับ..ลับล่วง...ตกบ่วงรัก
ที่เหหักจากจรจนอ่อนไหว
ความรู้สึกนึกคิดผิดเช่นไร
แค่มิใช่ ก็จากจรมิย้อนคืน
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น