บินไขว่คว้า.....ฝ่าฝน...ทนเหน็บหนาว
เจอเรื่องราวหลากหลายยังหมายมุ่ง
พยายามข้ามไปใจพยุง
หวังเห็นรุ้งคว้าดาวเมื่อเยาว์วัย
แต่เรื่องจริงยิ่งกว่าฝันในวันนี้
หลงเวทีสีแสงสิ้นแรงไหว
ดำปนขาวร้าวสลดจรดใจ
ทั้งมิได้เป็นดั่งจิต...ที่คิดเลย
โบกบินไกลให้ล้าพาหลงบ่วง
ชีวิตลวงหลอกล่อล้อเล่นเฉย
หมุนซ้านขวาถลาลงปลงแล้วเอย
ช้ำจนเอ่ย...เพ้อพร่ำ....ลำนำกลอน
อันเวทีที่ว่าหาใช่หนัง
แต่ว่าหลังบังฉากยากจะถอน
มีจิตใจในวิญญาณผ่านทุกตอน
เป็นละครฟ้ากำหนด...จรดวาง
ลอยละลิ่วปลิวว่อนจนคลอนแคลน
อีกขาแขนเหนื่อยจังทั้งสองข้าง
ลมโชยโชกโบกสะบัดพัดทุกทาง
กระเด็นคว้างรันทดหมดแรงกาย
ณ ถิ่นนี้....ที่ฝังรั้งชีวิต
ให้ผูกติดสัญญาคร่าสิ่งหมาย
ต้องยอมเหงาเศร้าหม่นทนเดียวดาย
รอชีพวายสิ้นสุดหยุดฉากลง
แดงคนดี
20 ธันวาคม 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น