วันนั้น..........ฉันเคยคิดว่าสิ่งที่มีอยู่ เหมือนๆทุกสิ่งที่เคยมีมาและยังคงเข้ามาเรื่อยไป
เฉกเช่นความรัก.....ที่จะไขว่คว้าเมื่อใดก็ได้...จากหลายคนที่ผ่านเข้ามา..
ไม่ได้มีความสำคัญไปมากกว่า 3 ตัวอักษร..."รัก" แค่นั้นจริงๆ
แต่เมื่อวันเวลาผ่านเลยไป ..........
ฉันเริ่มลิ้มรส...ลิ้มลองความหวานฉํ่า...อบอุ่น...เหล่านั้นโดยที่ตัวฉันเองไม่รู้สึกตัว
ว่า...........นี่หรือที่คนเขาเรียกว่า รัก......เข้าท่าดีนะ
และในทุกวัน...ฉันก็เดินเคียงข้างความรักไปทุกแห่งหน เช้า สาย บ่ายเย็น
แล้วในวันหนึ่ง.......ฉันรู้สึกเหงามากๆๆ.......เหมือนฉันขาดสิ่งที่สำคัญไป...จากหาย...ร้างลา
พยายามเรียกร้องรํ่าหา.........ความรักเอยเจ้าอยู่ไหน ???
วิ่งซ้าย - ขวา มองหาทุกแห่งทุกหน.........
ว่างเปล่า เงียบสงัดดั่งคืนที่ท้องฟ้าไร้แสงดาวเดือน
พึ่งเข้าใจว่า อานุภาพของความรักมีอิทธิพลต่อจิตใจตัวฉันเข้าซะแล้วสิ
วันนี้.......ฉันได้คำตอบแล้วความรักไม่ได้จากไปไหนเลย....ฉันเดินหลงทางระหว่างช่วงเวลาต่างหาก
ความรักอยู่เคียงข้าง ชิดใกล้ในหัวใจของฉันเอง ในสมอง ความคิด ในจิตสำนึก
ทุกคนมีหัวใจ.......ถ้าบอกว่าไม่มีความรัก........ก็คือคนที่ตายไปแล้วนั่นเอง
รักอยู่ที่ใจคนเรา.....เสมอ...อย่าไปค้นหาความรักจากใครเลย............
คิดถึงตัวเองให้มาก ดูแลหัวใจตัวเองให้ดีที่สุด และ เผื่อแผ่ให้คนรอบข้างด้วย
อย่ามัวไปหวังว่าใครจะมาดูแล.........และตามหารักให้เรา......เราหาเองได้
ด้วยใจเราที่มีอยู่........และ ยังอยู่ อย่าเสียเวลาล่ะ...เริ่มต้นได้เลย
อย่ารอ อย่าให้เวลาที่ผ่านไป.........นำพารักที่มีให้จากไป ปิดทางเอาไว้ด้วยใจที่มี
อานุภาพของความรักยิ่งใหญ่เสมอ...แต่อย่าหลงทาง...เราต่อต้านให้เป็นไปในทางที่ดีได้นะ
ด้วยการรักตัวเอง.......และ รักคนอื่น......ช่วยคนอื่นด้วยล่ะ..ให้รู้ว่ารักสวยงามเสมอมา
ขอบคุณ อานุภาพของความรัก............ที่ทำให้ฉันเข้มแข็ง........
จนเจอรักที่ดี...ที่สุดที่เคยมีมา และยังมี
บทความจากใจ : แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น