สุริโย...โก้หรู...ดูมีค่า
แม้นบางครา...อ่อนแรง...แสงมิสิ้น
ยังผงาด...วาดภาพ...ทาบพื้นดิน
ให้ยลยิน....ตราบนาน...ผ่านฟ้าไกล
ตะวันรอน...ผ่อนกาย...หมายเดินห่าง
เพื่อจะวาง...จันทร์ส่อง....มองสดใส
ผลัดคืนวัน..ปันสุข...ทุกข์ห่างไป
เป็นสายใย....เชื่อมนภา...มาแบ่งปัน
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น