คลื่นพัดพา...ผวาใจ...ให้หวาดหวั่น
กลัวทรายนั้น...ถมทับ...ดับสิ่งเผย
คือรักนี้...วาดไว้..ให้กอดเกย
ความนิ่งเฉย...มีไหม...ในทะเล
เปรียบดั่งรักวกวนอยากค้นหา
สุดขอบฟ้า...ห่างไกล..ใจหันเห
ล่องลอยเลื่อน...เคลื่อนย้าย...คล้ายรวนเร
มีมากเล่ห์...ขยับเขยื้อน...เหมือนกองทราย
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น