เพียงแค่พบคบหาพาส่งสื่อ
มือสองมือเกี่ยวก้อยร้อยสิ่งฝัน
พรํ่าพรรณาพาพ่วงห่วงใยกัน
ทุกวี่วัน...เฝ้าดู...อยู่รํ่าไป
ยามทุกข์ท้อขอเพียงเสียงร้องบอก
จะในนอกงานนั้นวานขานไข
ทิ้งทุกอย่างวางพลันมาทันใด
เพื่อจะได้...ฟังคำเล่า...กล่าววาจา
ยามงอแงแพ้วันที่ผันผ่าน
มองเหตุการณ์ช่วยจิตคิดควานหา
ถึงสิ่งดลหม่นหมองนองนํ้าตา
เอื้อมมือมาเช็ดให้ใจอาทร
แค่ผู้ชาย.หมายมุ่ง.ปรุงแต่งสี
ของชีวี...ที่มืดคล้ำ...นำมาย้อน
เติมสีแสงแฝงสดใสให้ขจร
พร้อมคำสอนสอดแนบแบบควรเป็น
มีเพียงใจให้หวังดั่งเขาสูง
คอยพยุงยามประสบพบทุกข์เข็ญ
เฝ้าสอดส่องมองดูรู้ลำเค็ญ
เหมือนดั่งเช่นเสกสรรปันแรงกาย
เฝ้าปลูกฝังยั้งผิดคิดทางถุก
โดยการปลูกความจริงอิงความหมาย
เปรียบเสมือนศิงขรินมิสิ้นคลาย
หาโยกย้ายร้าวฉานตราบนานเนาว์
แดงคนดี
26 พฤศจิกายน 2554
ขอบคุณความคงมั่นดั่งภูผา 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น