ปลายทางฝัน...นั้นเหงา...เศร้าจริงหนอ
เหมือนกับรอ...สิ่งหนึ่ง....ซึ่งว่างเปล่า
มีแค่เพียง...เสียงลม...พรมแผ่วเบา
ระคนเคล้า...ความหนาวเหน็บ...เจ็บระทม
เฝ้าเหม่อมอง...ท้องฟ้า...ราตรีผ่าน
จากวันวาน...ถึงตอนนี้...ที่ขื่นขม
อยู่คนเดียว...เปลี่ยวจิต...คิดแล้วตรม
ต้องฝืนข่ม...นํ้าตา...คราหลั่งริน
รักครั้งใด...ให้พราก...จากจรหนี
ชั่วชีวี...เจอคนเคียง...เพียงสูญสิ้น
ความเจ็บชํ้า...ยํ้ายอก...ตอกอาจิณ
เฝ้าถวิล...จุดหมาย...มีปลายทาง
ฝืนกมล....ทนไป...แม้ใจเหนื่อย
แสนจะเมื่อย...อ่อนล้า...พาหม่นหมาง
เอนกายนอน...ถอนจิต...คิดไปพลาง
จะมีบ้าง...หรือไม่...อยู่ไหนกัน(?)
มองเห็นเดือน...เอื้อนถาม...ความรู้สึก
เคยคิดนึก...เดียวดายไหม...ในทางฝัน
เห็นเจ้าเป็น...เช่นนี้....ทุกวี่วัน
เหนื่อยไหมจันทร์....เจ้าเอย...เผยวาจา
คนไกลบ้าน...ขานเล่า...กล่าวคำไข
วันที่ไร้...ทางแก้...แพ้ปัญหา
สุดมืดมน...สิ่งเผชิญ....เกินเยียวยา
หวังไขว่คว้า...ทางนำใจ...ให้ก้าวเดิน
แดงคนดี
22 สิงหาคม 2554
เพลง : ขอใจกันหนาว
ศิลปิน : ต่าย อรทัย
เมื่อเลิกงานเดินเหงา มีเงาเป็นเพื่อนเข้าซอย
ผู้สาวบ้านไกลใจลอย บ่มีคนคอยเคียงเงา
อยู่ในเมืองใหญ่ อุ่นกายแต่หัวใจหนาว
วันๆ มีหลายเรื่องราว รุมเร้าให้คอยหวั่นไหว
ฝืนยืนสู้แค่ไหน นานไปแรงใจสุดท้อ
หวั่นเกรงทางบ้านที่รอ แม่พ่อจะสู้จั๋งได้
ปัญหาหลายอย่าง สู้ตามลำพัวบ่ไหว
พรุ่งนี้สิเดินอย่างไร เมื่อใจบ่มีคนเคียง
อยากมีพี่เลี้ยง เคียงข้างบนทางเปื้อนฝุ่น
มอบใจอุ่นๆ กันหนาว กันท้อพอเพียง
ยามเจ็บเห็นหน้า ยามมีปัญหายืนเคียง
ยาวเหงาได้โทรฟังเสียง หล่อเลี้ยงหัวใจทุกคราว
* ขอพึ่งแรงแห่งฝัน บันดาลให้เจอคนดี
ให้สาวบ้านไกลคนนี้ ได้มีคนคอยเคียงเงา
งานยุ่งเมืองใหญ่ ขอใจฮักมั่นกันหนาว
ดูแลในทุกเรื่องราว ให้สาวดอกหญ้าอุ่นใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น