มิมีใคร...ให้ฝัน...ปันทุกสิ่ง
ในความจริง...ยิ่งคุณค่า...กว่าที่เห็น
ความรักเอย...เผยออกมา...หาซ่อนเร้น
มากกว่าแป็น...เช่นมหาสมุทร...สุดกว้างไกล
แม้นภูผา...ฟ้ากว้าง...ยังมากกว่า
ทั้งเวหา...เอามาเทียบ...เปรียบมิได้
พื้นแผ่นโลก....ธารธารา...พนาไพร
มิเท่าใจ...ในรักปอง...ของมารดา
แดงคนดี
1 สิงหาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น