ดวงฤดี...นี้หวั่น...สั่นวาบหวิว
ดั่งลมพริ้ว...ปลิวไหว...ไร้จุดหมาย
วายุเสก...เมฆเคลื่อน...เลื่อนมลาย
ลอยลับหาย...ปลายฟ้า...น้ำตาคลอ
เหมือนตัวเรา...เศร้านัก...รักสิ้นสุด
คล้ายสะดุด...ฉุดหวัง...รั้งยากหนอ
ต้องเจ็บชํ้า..ซํ้าใจ...เท่าใดพอ
หรือต้องรอ...ท้อทน...จนสิ้นใจ
เสียงฟ้าลั่น...พรั่นพรึง...คนึงหวน
ข้างกายล้วน...ชวนคิด...จิตอ่อนไหว
ก้อนเมฆา...หนาทะมึน...กลืนฟ้าไป
คล้ายสิ้นไร้...ไมตรี...มีต่อกัน
ฝนสาดซัด...พัดโครม...โถมเข้าหา
หนาวอุพา...คราจินต์...สิ้นแรงฝัน
ดาวและเดือน...เลื่อนลับ...ดับแสงพลัน
เหลือคืนวัน...อันเหงา...ร้าวระทม
ทั้งชีวิต..ผิดหวัง...และพลั้งพลาด
หากหมายมาด...คาดไว้...ไยขื่นขม
หวังอันไหน...ไขว่คว้า...มาแค่ตรม
ทุกสิ่งล่ม...จมทุกข์..ซุกในทรวง
แต่งบทกลอน...ป้อนมา...ภาษาเศร้า
พร้อมคลุกเคล้า...เหงาผ่าน...นานหลายช่วง
แค่ระบาย...หมายกลบ...ลบเรื่องลวง
อยากหลุดห้วง...เหวใจ...ไม่งอแง
แดงคนดี
9 สิงหาคม 2554
กุ้ง ตวงสิทธิ์ - เพลงรอฝน
...ด้วยรัก ด้วยหวงห่วงกัน
อย่าถามใจฉัน
รักเธอเพียงไหน
กระซิบข้างหู ให้รู้ว่าใจ
ไม่เคยรักใคร
แม้เธอ จะไม่ใยดี
กี่ฝน กี่หนาวเปลี่ยนไป
แต่ฟ้าสดใส มิเคยเปลี่ยนสี
ใจรักจากฉัน สวรรค์ทราบดี
ชีวิตสิ้นสุด หยุดรักมิได้
หากแม้ ถ้ารักไม่ลง
อย่ามัวพะวง
ขอเธอ จงเดินจากไป
ต้องใช้เวลา นานซักเท่าไหร่
ลืมรักเธอได้
ให้สิ้น ซาก ไม่อยากจดจำ
ด้วยรัก หมดเนื้อหมดตัว
หมดแล้วทูนหัว
เหลือเพียงรอยช้ำ
ชีวิตผิดหวัง ดั่งฟ้ามืดดำ
รอฝนกระหน่ำ ช่วยกลบน้ำตา
.หากแม้ ถ้ารักไม่ลง
อย่ามัวพะวง
ขอเธอ จงเดินจากไป
ต้องใช้เวลา นานซักเท่าไหร่
ลืมรักเธอได้
ให้สิ้น ซาก ไม่อยากจดจำ
ด้วยรัก หมดเนื้อหมดตัว
หมดแล้วทูนหัว
เหลือเพียงรอยช้ำ
ชีวิตผิดหวัง ดั่งฟ้ามืดดำ
รอฝนกระหน่ำ ช่วยกลบน้ำตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น