จงลุกสู้...รู้ตัว...อย่ามัวหม่น
ใช้เหตุผล...นำพา..หาทางใหม่
อย่าคิดสั้น...หรือกลัว...มัวรํ่าไร
สะบัดไป...ทิ้งปลง....ลงทันที
หากต้องล้ม...จมลึก...อย่านึกท้อ
ร้องให้พอ...แต่อย่า...ลาหลีกหนี
ยืนขึ้นมา...ด้วยจิต...คิดสิ่งดี
ปลุกชีวี...หวังใหม่...ด้วยใจเรา
เมื่อปัญหา...มาสู่...ดูทางแก้
อย่ายอมแพ้...ทำตน...เป็นคนเขลา
ฟ้าสว่าง...ทางมี...ที่บางเบา
อดทนเอา...สักหน่อย...คอยเวลา
พายุแรง...แสงตะวัน...มิทันส่อง
คงต้องลอง....สักหน่อย...เฝ้าคอยท่า
ถึงพรุ่งนี้...รุ้งงาม...ข้ามนภา
ฟ้าเปิดจ้า...มองเห็นทาง...ให้ย่างเดิน
เมื่อชีวิต...ติดหล่ม...ขื่นขมนัก
จงเหหัก...หลีกห่าง...ทางผิวเผิน
มองซ้ายขวา...ตรึกตรอง...มองประเมิน
อย่าให้เกิน...หรือขาด...พลาดบั้นปลาย
ก่อความหวัง...ยั้งใจ...ให้แน่วแน่
มิปรวนแปร...ก้าวย่าง...อย่างมีหมาย
กลั่นและกรอง...มองไป...ในบั้นปลาย
หมดสิ่งร้าย...หายเหนื่อยล้า...รู้ค่าตน
แดงคนดี
19 สิงหาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น