วันอังคารที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2554

---- ฟ้ายังมีฝน ----





ในวันอันแสนเศร้า
พร้อมความเหงาเข้ามาแทรก
ส่วนลึกนึกแล้วแปลก
ทำไมแตกแยกหลายทาง

เสียงฝนที่หล่นมา
จากฟากฟ้าคราพี่ห่าง
คิดไปไยเลือนลาง
สุดเคว้งคว้างเมื่อร้างลา

ยินดีพลีทุกอย่าง
มิจืดจางหวังเริงร่า
รักเอ๋ยเคยนำพา
ทุกเพลาพาฝันไป

หากว่าถ้าลืมเลือน
สะกิดเตือนมาเยือนไหม่
ดูแลแคร์หัวใจ
สานสายใยด้วยไมตรี

ใจเอยมิเคยห่าง
ยังคงวางอย่างคงที่
ยึดมั่นปันวจี
ตราบชีพนี้มีรักเดียว

เกี่ยวก้อยคอยฝากฝัน
ตราบนิรันดร์ฉันแน่นเหนียว
จริงแท้แน่นอนเชียว
ขอยึดเหนี่ยวเกี่ยวไว้ครอง

แดงคนดี

15 สิงหาคม 2554






ฟ้ายังมีฝน - แหวน ฐิติมา

ฟ้ายามจะมีฝนพรำ อาจจะช้ำจึงได้พรำฝนมา
ทุกครั้งที่เจ็บใจ แต่ไม่รู้จะบอกใคร ก็ร้องไห้ออกมา.

ร้องมันออกมาให้พอ จะไม่ขอใครให้มาเห็นใจ
ไม่คิดจะจดจำ เจ็บและช้ำยิ่งกว่าใคร เมื่อรักมาจากลา

ฟ้า ฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน ต้องมีเสียน้ำตา
ฝน ฝนร่วงหล่นมาช้าๆ จากดวงตา จากส่วนลึก ในใจ.

เหลือเพียงแต่รอยน้ำตา อีกไม่ช้าคงจะเลือนลบไป
แล้วฝนก็จะซา กลับเป็นฟ้าที่สดใส ไม่เหมือนที่ผ่านมา

ฟ้า ฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน ต้องมีเสียน้ำตา
ฝน ฝนร่วงหล่นมาช้าๆ จากดวงตา จากส่วนลึก ในใจ.

ฟ้า ฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน ต้องมีเสียน้ำตา
ฝน ฝนร่วงหล่นมาช้าๆ จากดวงตา จากส่วนลึก ในใจ.
ฟ้า ฟ้าที่มีฝน เปรียบดังคนช้ำใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น