วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554

ต่อกลอน ไร้สิทธิ์ทวงคืน...ของ กระบี่สายลม







สิ่งที่ผ่าน...กาลเวลา...พาห่างหาย
เหมือนกับคล้าย...หลีกเมิน...เกินใจข่ม
แม้นห่วงหา...อาลัย...ใจตรอมตรม
ก็ต้องข่ม...เถิดหนอ...อย่าขอทวง

 167

โอ้!ความรัก...มักเป็น...เช่นแบบนี้
สุขทุกข์มี...(พา)ชีวิต...ติดหลายช่วง
บ้างแสดง...แฝงเร้น...เป็นสิ่งลวง
เหมือนเป็นบ่วง...คล้องเรา...เลือกเอาเทอญ..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น