เด็กกำพร้า...ไขว้คว้า...หาทางหนี
ทั้งชีวี...ประสบ...พบเรื่องร้าย
ทุกสิ่งหวัง...พังสลาย...อย่างง่ายดาย
ถูกทำลาย...ด้วยจิต...คิดโสมม
ทุกหนทาง...วางก่อ...ต่อเสริมให้
แล้วทำไม...มอบคืน...ยื่นความขม
ทุบความฝัน...จบลง..ตรงระทม
ยากสุดข่ม...ความเจ็บ...ที่เหน็บทรวง
เหมือนคมหอก...ตอกลง...ตรงดวงจิต
มิเคยคิด...คนบ้า...มาจาบจ้วง
หวังแต่งเติม...เพิ่มแผล...แฉสิ่งลวง
เกือบตกบ่วง...มือมาร...ฮึกหาญเกิน
หวังมาเกี้ยว...(วาง)เขี้ยวเล็บ...ให้เจ็บแสบ
ต้องโกยแน่บ...หลีกห่าง...อย่างฉุกเฉิน
คนอะไร...ใจดำ...ชํ้าเหลือเกิน
จึงขอเดิน...จากจร...มิย้อนคืน
ยามเด็กน้อย...คอยปลอบ...มอบความรัก
มาทึกทัก...ตอนโต...โอ้!สุดฝืน
อย่าทำเลย...เคยได้...ให้จุดยืน
ขอขัดขืน...สักครา...อย่าว่ากัน
สร้างบุณคุณ...จุนเจือ...เผื่อสิ่งหวัง
จึงภินท์พัง...เยี่ยงนี้...หามีมั่น
จากคนเคย...เคารพ...ต้องจบพลัน
อย่าได้ฝัน...มาอ่อย...ถอยไปเลย
แดงคนดี
17 กันยายน 2554
www.baanklon.com - www.infoforthai.com - www.rukklon.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น