พระจัทร์เลื่อน...เคลื่อนคล้อย...ช่างหงอยเหงา
เหมือนดั่งเรา....หลงทาง...กลางเวหา
ลอยละลิ่ว...ปลิมตามลม...ที่พรมมา
มือไขว่คว้า...หาใคร...ให้อาทร
เย็นยะเยือก...เทือกเขา...ที่ยาวยิ่ง
แสนประวิง...ข้ามไป...ในสิงขร
โอ้!แล้วพลัน...สนั่นคลืน...ว๊าย..ตื่นนอน
เลยจบตอน ...ตกเตียง...เยี่ยงนี้แล !! 555
www.baanklon.com -- www.rukklon.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น