เจ็บจนล้า...ชาชิน...คนปลิ้นปล้อน
มาหลอกหลอน...รักแล้ว...กินแห้วเฉย
ตอนคบกัน...ปันหวาน...ขานเปรียบเปรย
พอผ่านเลย...ล่วงลับ...ดับสิ่งมี
ไฟรักเรา...เก่าลง...มิคงมั่น
เหลือเพียงวัน...คืนเศร้า...เขาจากหนี
ความปวดร้าว...เผาทรวง...ห้วงฤดี
ต่อจากนี้...เหลือเพียง....เคียงกับเงา
เมื่อวันวาน...ขานคำ...พรํ่าห่วงหา
จำนรรจา...น่าฟัง...เมื่อยังเขลา
มาออดอ้อน...ป้อนฝัน...อันบางเบา
พอรุ่งเช้า ...ตื่นนิทรา...ร้างลาไป
สิ่งที่วาง...สร้างก่อ...ต่อความหวัง
ต้องภินท์พัง...รัดทด...มิสดใส
เพราะตํ่าต้อย...น้อยเกิน...เมินจากไกล
มิยิ่งใหญ่...เหมือนคน...พึ่งค้นเจอ
คงมิพอ...ขอผ่าน...กาลมิพร้อม
ก็ต้องยอม....เพราะล้า...พาพลั้งเผลอ
ต้องลำบาก..ตรากตรำ...บ่นพรํ่าเพ้อ
ขอเสนอ..จากจร...ก่อนหมดแรง
ฝากคำหนึ่ง...ถึงวัน...ที่พลันห่าง
อย่าอำพลาง...วางมิตรไว้...ในทุกแห่ง
จงรักเขา...เข้าใจ...ไม่เปลี่ยนแปลง
ใช่เคลือบแฝง....กมล....แบบคนลวง
แดงคนดี
14 สิงหาคม 2554
www.baanklon.com - www.infoforthai.com - www.rukklon.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น