วันเสาร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2554

วอนแสงจันทร์...



ภาพวันเก่า...เฝ้าย้อน...วันก่อนนั้น
เรามีกัน...แนบชิด...สนิทใกล้
ยื่นมือมา...พารัก...ทักทายใจ
ต่อสายใย...เชื่อมโยง....ทุกโมงยาม

มาวันนี้...มีเพียง...เสียงสะอื้น
วันและคืน....หนาวเหน็บ...เจ็บสุดห้าม
ห่างเหลือเกิน...พี่จ๋า...ฟ้าสีคราม
คงติดตาม....มิได้.....ไกลเหลือเกิน

ซบหน้าลง...ตรงหมอน...สะท้อนจิต
เฝ้าปกปิด...ความอ่อนแอ...แม้ผิวเผิน
ทุกย่างก้าว....สาวต่อ...ขอเผชิญ
จะต้องเดิน....คว้าฝัน....สัญญาใจ

ยังจดจำ....คำกล่าว..เล่าสิ่งหมาย
มิเสื่อมคลาย...คงมั่น....มิหวั่นไหว
แม้บางครา...งอแง....แค่เผลอไป
ลุกขึ้นใหม่....ทุกครั้ง....ความหวังมี

คิดถึงมาก...รู้ไหม....ใจห่วงหา
ทุกเวลา...เฝ้าคนึง...ถึงเพียงพี่
มิอาจลืม....รักเอย....เผยวจี
เพียงคนดี....มีให้....ไปนิรันดร์

ขอเทพไท้...ในโลกา...พาพบสุข
อย่าเจอทุกข์...อีกเลย...เกยสวรรค์
คนทางนี้...ฝากนภา...มาทุกวัน
วอนแสงจันทร์...ดาวเดือน...เตือนรักเรา

แดงคนดี

22  กันยายน 2554 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น