ณ คืนนี้...มีเพียง...เสียงลมหนาว
กับเรื่องราว...รัญจวน...ครวญคร่ำหา
จันทร์ที่เคย..เผยเต็มดวง...ควงนภา
วันนี้มา...แหว่งเว้า....น่าเศร้าใจ
ราตรีกาล...ผ่านล่วง..สู่ห่วงฝัน
นึกถึงวัน...แสงส่อง...ผ่องสดใส
ทอประกาย...หมายจิต...ส่งมิตรไว้
แทนสายใย...เมตตา...มาคู่เคียง
พระจันทร์ยิ้ม..พริมใจ...เหมือนใกล้เจ้า
มาคลอเคล้า...กล่อมเพลง...บรรเลงเสียง
ด้วยคำรัก...เกี่ยวก้อย...ปล่อยสำเนียง
ร่วมร้อยเรียง....คำหวาน...ผ่านบทกลอน
ช่างเสนาะ...เพราะพริ้ง...จริงใจแท้
เฝ้าดูแล....มิห่าง...ทางอักษร
ดั่งปลอบขวัญ...คนไกล...ในทุกตอน
ให้โอนอ่อน....ผ่อนคลาย...ได้ชื่นบาน
มาบัดนี้...ที่เห็น...เป็นเพียงครึ่ง
ความซาบซึ้ง...ลดไป...ไม่ค่อยหวาน
เหลือเพียงเงา...เหงาใจ...ให้ร้าวราน
ทรมาน...หมองหม่น...จะพ้นคืน
เหมือนรักฉัน...ผันเวียน...เปลี่ยนไปแล้ว
คงมิแคล้้ว...ระกำ...ชํ้าสุดฝืน
ทุกสิ่งหวัง...พังไป...ไร้จุดยืน
มิอยากตื่น...พบใจ...ไม่เต็มดวง
แดงคนดี
10 กันยายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น