เก็บมิดชิด..คนเดียว...ไม่เกี่ยวใคร
ความอ่อนไหว...ของจิต..คิดแล้วเหงา
ผิดหรือป่าว...ใจดวงนี้...มีแต่เขา
แต่ว่าเรา...มิอาจเผย..เอ่ยวาจา
กลัวเหลือเกิน หากกล่าว...เล่าความจริง
ต้องถุกทิ้ง...สิ้นสุด...หยุดเสน่หา
จึงขอมี...เช่นทุกวัน...มิผันลา
ดีเสียกว่า...บอกไปแล้ว...แคล้วคลาดกัน
เป็นความสุข..น้อยนิด...ยามคิดหวัง
คิดถึงจัง....บางครา..พาไปฝัน
เฝ้าอาวรณ์..ห่วงหา...สารพัน
แค่ทุกวัน....มีเขาอยู่...คู่เคียงใจ
เป็นความใน....มานาน..ผ่านวันคืน
ยามหลับตื่น....บางครา..พาหวั่นไหว
กลัวผิดหวัง...หากอีกคน...มิสนใจ
เพียงแค่ได้...”แอบรัก”นี้...ก็ดีเกิน
ความอ่อนไหว...ของจิต..คิดแล้วเหงา
ผิดหรือป่าว...ใจดวงนี้...มีแต่เขา
แต่ว่าเรา...มิอาจเผย..เอ่ยวาจา
กลัวเหลือเกิน หากกล่าว...เล่าความจริง
ต้องถุกทิ้ง...สิ้นสุด...หยุดเสน่หา
จึงขอมี...เช่นทุกวัน...มิผันลา
ดีเสียกว่า...บอกไปแล้ว...แคล้วคลาดกัน
เป็นความสุข..น้อยนิด...ยามคิดหวัง
คิดถึงจัง....บางครา..พาไปฝัน
เฝ้าอาวรณ์..ห่วงหา...สารพัน
แค่ทุกวัน....มีเขาอยู่...คู่เคียงใจ
เป็นความใน....มานาน..ผ่านวันคืน
ยามหลับตื่น....บางครา..พาหวั่นไหว
กลัวผิดหวัง...หากอีกคน...มิสนใจ
เพียงแค่ได้...”แอบรัก”นี้...ก็ดีเกิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น