ความเหินห่าง...คอยทยอย...ลอยเคลื่อนมา
ดั่งเวลา...มีช่องว่าง...วางข้างเหงา
และต่อเติม...หลายสิ่งคิด...ติดใจเรา
แอบซึมเซา...แบบเศร้า-เศร้า...เคล้านํ้าตา
แค่รำพึง...อยู่คนเดียว...เปลี่ยวดวงจิต
เฝ้าปกปิด...ความรู้สึก...นึกห่วงหา
เหมือนสายลม...ที่ผ่านไป...ให้ลับตา
มิอาจคว้า....มาเคียงใกล้...ไกลเหลือเกิน
แดงคนดี
22 เมษายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น