เฝ้าถักทอ...ความผูกพัน...เพื่อวันรอ
จะมิท้อ...หรือเหินห่าง...ทุกทางฝัน
ยึดหนึ่งใน...ความห่วงใย...กันและกัน
สายสัมพันธ์...คือรักจริง....มิทิ้งไป
คอยสิ่งนั้น...แม้นานเนาว์...จะเฝ้าตาม
เช่นนิยาม....ดั่งภูผา...หาหวั่นไหว
แม้นเหนื่อยบ้าง...มิยอมท้อ...ต่อเภทภัย
สู้ต่อได้....ด้วยพลัง...ความหวังมี
แดงคนดี
5 เมษายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น