นึกตรึงตรอง...มานาน..ผ่านวันคืน
ถึงจุดยืน...ของหัวใจ...ไปทางไหน
จะทางซ้าย..ก็มืดมิด...ติดกลไก
หมุนเปลี่ยนได้....มิแน่นอน..กร่อนอารมณ์
มองทางซ้าย...ยิ่งคิดมาก...หลายหลายมี
คงมิดี...เหมือนดั่งหวัง....ช่างขื่นขม
เพราะเคยผ่าน...มาแล้ว...มิแคล้วตรม
ดั่งมีดคม...ที่คอยเฉือน..เตือนความจำ
เลือกทางตรง...จะคงมั่น...หรือหวั่นไหว
หนทางไกล....ดูสลัว...กลัวชอกช้า
แต่จะลอง....หวังเจอแสง....แฝงฝนพรำ
อาจจะนำ...พบทิศใหม่...ไปด้วยดี
แดงคนดี
29/3/2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น