สิ่งที่ผ่าน...ขื่นขม...ระทมทุกข์
โอ้ความสุข...นั้นจะมี...ที่ตรงไหน
ทุกคืนคํ่า...ซับนํ้าตา..คราตกใน
น้ำอุ่นใส...ร่วงไหลริน..สิ้นแรงเดิน
ตลอดมา...ผ่านกาล...ที่นานเนาว์
คล้ายกันเงา...ที่จิตใจ...ใยห่างเหิน
รู้บ้างไหม...สิ่งที่มี...นี้เจ็บเกิน
อย่าได้เมิน...หนีหน้าหาย...คล้ายจากลา
ทำเช่นไร...จะไขว้คว้า...มาเคียงข้าง
ช่างเลือนลาง...สุดท้อจิต...คิดห่วงหา
มองไม่เห็น...แม้หนทาง...อย่างเคยมา
สุดเหว่ว้า...และเจ็บช้ำ...เกินทำใจ
เหมือนสายใย.....ที่ว่างเว้น...หลีกเร้นหาย
และกลับกลาย...เป็นช่องว่าง...ช่างอ่อนไหว
หวังต้องการ...แสงสว่าง...จากทางไกล
ช่วยส่องให้...สู้อีกครั้ง...ความหวังมี
แดงคนดี
23 เมษายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น