ภาพวันวานครั้งเริ่มรักจักมาหลอน
เคยแสนงอนอ้อนออดยามคํ่าเช้า
มาวันนี้...พบได้แค่ความเหงา
เพียงแต่เอานํ้าตามาทดแทน
เพราะอะไรถามใจเราหรือป่าว
หรือเพราะสิ่งรอบตัวพามัวหมอง
อย่าให้คนรอบข้างใช้เป็นโอกาศทอง
แยกเราสองจากกัน....ปิดทางเดิน
เอาหัวใจที่มั่นคงมาไถ่ถอน
ขออ้อนวอนดินฟ้าอย่าใจร้าย
ร้องตะโกนบอกรักไม่เคยอาย
กอดคำว่า''เรา''แนบใจค่าเพียงพอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น