แหงนหน้ามอง....ท้องฟ้า...คราระทม
อกตรอมตรม....สิ้นไร้...ในความหวัง
โอ้เมฆหมอก...ลอยเลื่อน...เคลื่อนปิดบัง
แม้กระทั้ง...แสงสว่าง....ยังไม่มี
โปรดเถิดฟ้า....สงสาร...วานเมตตา
หัวใจล้า....มืดมิดไป....ในทุกที่
ขอวอนไหว้...สักครั้ง....ก็ยังดี
ช่วยฤดี....ส่งแสงส่อง...มองเห็นทาง
แดงคนดี
21 พ.ค 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น