ณ ที่ใด...มีรัก..มักมีทุกข์
หาความสุข..มิได้...ใจห่วงหา
หากเมื่อใด...จากไกล...ให้ไกลตา
เหมือนกับว่า...ตกบ่วง...ห้วงมือมาร
อยากจะเอ่ย...เผยคำ..นำมากล่าว
ถึงเรื่องราว...จิตมีไฟ...ใจเผาผลาญ
เพราะความหวัง...นั้นบั่นทอน...ก่อนร้าวราน
ทนทรมาน...ถ้ามิได้...ดั่งใจวอน
ดั่งคำสอน...พระท่านกล่าว...เฝ้าบอกมา
อยู่หรือลา...คือเวรกรรม...ทำมาก่อน
ตั้งจิตมั่น...สิ่งนำพา...อย่าสั่นคลอน
ทุกบทตอน...ของชีวา...หาคงที่
อันบุพเพ....สันนิวาส...หากคลาดแคล้ว
นั้นคือแนว...ของทาง...วางบ่งชี้
คือชาติก่อน...สิ่งเคยทำ...ตามยํ่ายี
มาภพนี้...อย่าต่อเติม...ไปเพิ่มกรรม
แดงคนดี
17 มิ.ย 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น