คนชื่อว่า "ความเหงา"ตอนที่ 2 ค่ะ
ใจเราเอง...เกรงกลัว...สิ่งมัวเมา
คนชื่อเหงา...ได้โอกาส...มาดหมายไว้
หากจิตอ่อน...ผ่อนตาม...จะลามไกล
ถึงขั้วใจ...ไปถึง...ซึ่งม้วยมรณ์
เห็นมามาก...หลากหลายคน...เห็นจนเบื่อ
มิหลงเหลือ...ความเป็นตัว...มัวใจอ่อน
ตกหลุมลึก...มายา...ที่มาวอน
จนต้องนอน...ซับนํ้าตา...คราระทม
สามารถทำ...ได้ทุกอย่าง...วางซ่อนเร้น
ดูเหมือนเป็น...น่าสงสาร...ผ่านความขม
คิดดูเถิด...เปิดใจ...ใช่ระทม
อย่าได้ชม...ภิรมย์รัก...ปักใจปอง
มิให้ทิ้ง...คนชื่อเหงา..เขาให้ห่าง
แต่ขัดขวาง...ทางผิด...ที่ติดข้อง
อันความดี...ก็มี...ที่ควรมอง
การที่ลอง(คบความเหงา)...เข้าใจ...ในตัวเอง
วีรบุรุษท่านนี้..ที่ชื่อเหงา..ขอบคุณที่มาทักทาย..ทำให้แดงเข้มแข็งขึ้นมารู้ว่า ใจแดงเองต้องการอะไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น