ปลอบตน..ใจคนคอย
เสียงหัวใจใฝ่หาทุกคราหวัง
ทุกยามใช่ในภวังค์ดั่งเสมอ
เสียงเรียกร้องก้องกมลท้นอยากเจอ
เฝ้าบ่นเพ้อละเมอหมายมิคลายคลอน
โอ้! อกเอ๋ยเคยคุ้นอุ่นไอรัก
ต้องเหหักจากลาคราเก่าก่อน
เฝ้าคำนึงพึงสนองปองทุกตอน
เหมือนนกน้อยคอยคอนนอนระทม
กี่ขวบปีที่ผ่านนานจนท้อ
ต้องเฝ้ารอต่อฝันอันสุขสม
อีกเมื่อใดไฉนนี้ฤดีตรม
เสียงระงมพรมพร่างกลางดวงแด
ชะแง้หาตาปรอยน้อยใจยิ่ง
ความประวิงวนเวียนเปลี่ยนกระแส
จากเคยแกร่งแรงล้าสายตาแล
เหมือนผันแปรเป็นไปในวังวน
สรรพสิ่งข้างกายคล้ายแอบแฝง
ดั่งเปลี่ยนแปลงวิถีที่สับสน
ห้วงสัมผัสกวัดไกวเปรียบไกกล
พร้อมพลิกผลพ่วงพาน่าหวาดกลัว
ใจคนคอยละห้อยหาคว้ามือจับ
ใจอยากกลับคืนทางช่างสลัว
ดุจเมฆหมอกปิดบังดั่งเมามัว
สั่นทั้งตัวหัวใจไม่คลอนคลาย
---------------------------------
เพียงเก็บภาพอาบสุขปลุกปลอบขวัญ
เพียงฝากฝันวันนี้ที่มุ่งหมาย
เพียงคำถ้อยคอยเคียงเยี่ยงข้างกาย
เพียงมิวายปลายทางสร้างศรัทธา
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น