มาตอบกลอนพี่ชายติเจ้าค่ะ
เดินท่องเที่ยวเกี่ยวฝันในวันเหงา
ความโศกเศร้ามิห่างช่างอ่อนไหว
อยู่คนเดียวเปลี่ยวจิตคิดเรื่อยไป
หวังมีใครสักคนจะค้นเจอ
นั่งสะอื้นฝืนทน...เฮ้อ ! หม่นหมอง
ใจเรียกร้องทุกคราเวลาเผลอ
พยายามห้ามจิตอย่าคิดเพ้อ
กลัวละเมอตื่นมาคว้าแห้วกิน
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น