เทิดคุณ "แม่"
ตราบเนานานนบน้อม.........บูชา
ถึงแม่ดับลับลา..................กราบไหว้
ตัวไกลห่างศรัทธา.............ทุกเมื่อ
คุณค่าเกินเปรียบได้..........มากพ้นรำพัน
นานเพียงใดไม่หลงตรงคุณค่า
แม้นดินฟ้ากว้างไกลใช่กางกั้น
ทุกคืนคอยร้อยคำแจ้วจำนรรจ์
แด่ “แม่” ฉันนั้นแน่แค่คนเดียว
คือผู้ให้ชีวาครากำเนิด
สุดประเสริฐเลิศยิ่งอิงแขนเกี่ยว
มีรักจริงจากใจใช่แน่เชีนว
คงแน่นเหนียวตลอดกาลดวงมานปอง
คือแสงทองส่องฟ้าครารุ่งสาง
คอยสรรค์สร้างอย่างดีมีสนอง
แต่ลืมตาฟ้าใหม่ในครรลอง
แม่เคียงครองกล่อมขวัญจวบวันตาย
คือโลกงามตามฝันอันสวยสด
เพราะมิหมดสิ้นไปในความหมาย
จะเนิ่นนานปานใดไม่เว้นวาย
ตราบชีพม้วยมลายตายจากกัน
เมื่อไม่มีแม่ใกล้...จากไปแล้ว
สิ้นดวงแก้วจับมือยื้อสิ่งฝัน
ลูกยังคงเหมือนเดิมเริ่มทุกวัน
คำสอนแม่สารพันนั้นไม่ลืม
ก้มกราบลงตรงภาพด้วยซาบซึ้ง
แม่..คือหนึ่งในฤดีที่ปลาบปลื้ม
คำสอนแม่เหมือนว่าคอยคว้ายืม
เพราะด่ำดื่มดวงมนท้นอาทร
แดงคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น