คนไทยไกลบ้านขานคำบอก

ทุกอักษรกลอนวางคือทางรัก
ร้อยเรียงถักพักผ่อนป้อนคำให้
สื่อพรรณามาอ้อนเช่นพรชัย
หวังเพียงได้ใกล้ชิดคิดนำทาง

ยามฟ้าหม่นคนไกลใช้เขียนสื่อ
วางสองมือถือแป้นแทนความห่าง
ร่ายอักษราพาวันอันเลือนลาง
หวังก้าวย่างทางดีมีเพื่อนกลอน

บางคราเหงาเข้ามาหาสิ่งสุข
เขียนสนุกปลุกใจไม่เหนื่อยอ่อน
หลายครั้งเลยเผยสื่อถือคำวอน
อยากจะนอนฝันดีที่นิทรา

ภาษาไทยไม่มีที่วอนเว้า
ทุกคํ่าเช้าเอาแต่เพลงบรรเลงหา
อยากเขียนถูกปลูกฝังหวังเรื่อยมา
สื่อวาจาพาใจให้รื่นรมย์

อันคนไทยไกลบ้านขานคำบอก
หาทางออกชอกชํ้ายามขื่นขม
คิดถึงบ้านผ่านร้ายคล้ายตรอมตรม
จึงต้องข่มบ่มจิตคิดสัมพันธ์

หากสะดุดหยุดเขียนเทียนคงดับ
ลืมเลยลับพับคำจำแต่ฝัน
ว่าครั้งหนึ่งพึงมีลี้หลบพลัน
ภาษาฉันนั่นตายคล้ายลืมตน

แดงคนดี